Ευθύνες υπάρχουν παντού…

Του ΤΕΝΗ ΚΑΜΑΡΙΔΗ

Μπορεί να καταβάλλουν κάθε προσπάθεια οι αγρότες μας για να… προκαλέσουν την κοινή γνώμη και να εξοργίσουν όλες τις άλλες επαγγελματικές τάξεις με τον τρόπο που διεκδικούν τη λύση των προβλημάτων τους, πλην όμως, έχουν κάποιο δίκαιο, που δυστυχώς το χάνουν με τον τρόπο που συμπεριφέρονται…

Είναι γεγονός, ότι το αγροτικό εισόδημα, συρρικνώθηκε την τελευταία 10ετία στα «ελαχιστότατα» ενώ το μέλλον των αγροτικών οικογενειών διαγράφεται από μελανό έως… καταδικασμένο με βάση τις υπάρχουσες εθνικές και (ιδιαίτερα) ευρωπαϊκές συνθήκες.
Είναι συνταρακτικό το γεγονός, ότι η Ελλάδα, μία χώρα με μεγάλη αγροτική παράδοση, έχει σήμερα αρνητικό ισοζύγιο αγροτικών προϊόντων και εισάγει τέτοια (αγροτικά προϊόντα), τα οποία ευδοκιμούν με μοναδικό τρόπο στη χώρα μας!
Η Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) των ποσοστώσεων και των απόλυτα ελεγχόμενων αγροτικών αγορών, δεν είναι κάτι που έπεσε απ’ τον ουρανό, ούτε συνυπογράψαμε σ’ αυτό, γιατί κάποιοι μας παρακάλεσαν… Όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, είναι συνυπεύθυνες για την ευθυγράμμιση του ελληνικού αγροτικού προϊόντος με το ευρωπαϊκό αντίστοιχο, την άμεση εξάρτηση δηλαδή του αγροτικού εισοδήματος από την Κοινή πολιτική της Ε.Ε., με τα γνωστά αποτελέσματα.
Ακόμη και αυτά τα αποτελέσματα όμως, δε διαμορφώθηκαν από μόνα τους και δεν είναι απόρροια αποκλειστικά της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής που εφαρμόζεται σήμερα. Η κάθε χώρα μέλος, όλο αυτό το ενδιάμεσο διάστημα, έπρεπε να κάνει τα «κουμάντα» της, με τα λεφτά που δόθηκαν για την εξαγορά (γιατί στην ουσία περί εξαγοράς πρόκειται), του δικαιώματος στην ελεύθερη παραγωγή…
Και η πολιτεία έκανε λανθασμένες κινήσεις στην κατανομή των δισεκατομμυρίων επιδοτήσεων που λάμβανε από την Ευρώπη, αλλά και οι ίδιοι οι αγρότες έκαναν άλογη διαχείριση στην «τοποθέτηση» των χρημάτων που έπαιρναν όλο αυτό το χρονικό διάστημα.
Πλην όλων αυτών, είχαμε και χιλιάδες μαϊμού αγρότες που καρπώνονταν ζεστό χρήμα, χωρίς καν να έχουν ασχοληθεί με την αγροτική καλλιέργεια, με μόνο εφόδιο τις προσβάσεις που είχαν (συνήθως κομματικές) σε διάφορα πολιτικά γραφεία…
Ήρθε λοιπόν η στιγμή ν’ αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του… Η ευθύνη της σημερινής κυβέρνησης ξεκινάει από την… προεκλογική περίοδο, όταν έταζε «λαγούς» στους αγρότες, διαβεβαιώνοντάς τους πως θα ανταπεξέρθει με τα υφιστάμενα οικονομικά δεδομένα στις υποχρεώσεις της απέναντί τους, μόλις θα αναλάμβανε κυβερνητικά καθήκοντα. Πως θα πλήρωνε τα ποσά των επιδοτήσεων εγκαίρως, πως θα πλήρωνε τα χρεωστούμενα προηγούμενων ετών και άλλα διάφορα ψεύδη, με στόχο την υφαρπαγή της αγροτικής ψήφου…
Σήμερα, σηκώνει τα χέρια ψηλά και μ’ ένα «το ταμείον είναι μείον» πετάει κυριολεκτικά τους αγρότες στο καναβάτσο! Η ευθύνη των αγροτών έγκειται στον μη συντονισμό στην χάραξη μιας ενιαίας πολιτικής αντιμετώπισης των πολλών προβλημάτων που παρουσιάστηκαν τα τελευταία χρόνια, σε σχέση με την παραγωγική διαδικασία, αλλά και όσο αφορά στις τιμές των παραγόμενων προϊόντων.
Ευθύνες, στο ότι εμπιστεύθηκαν (και συνεχίζουν να εμπιστεύονται) ανίκανους εκπροσώπους, οι οποίοι για το μόνο που ενδιαφέρθηκαν ήταν η προσωπική τους ανέλιξη και τα συμφέροντα των πολιτικών γραφείων που εξ-υπηρετούσαν!
Και όσο το χρήμα έρρεε άφθονο από την Ευρώπη, ουδέν πρόβλημα… Τα τελευταία χρόνια όμως, που έκλεισε η στρόφιγγα, που βάρεσε το καμπανάκι, που συνειδητοποίησαν πλέον οι αγρότες μας πως οι παχέες αγελάδες τελείωσαν, άρχισε και η γκρίνια! Πλην όμως ήταν πλέον αργά… Η αναδιάρθρωση του αγροτικού προϊόντος, η επιλογή νέων πιο δυναμικών καλλιεργειών και ο εκσυγχρονισμός του τρόπου παραγωγής, είναι κάποιες από τις προτάσεις που θα μπορούσαν να αμβλύνουν το πρόβλημα και σε καμία περίπτωση να το επιλύσουν.
Ό,τι είναι να γίνει όμως, θα πρέπει να γίνει στη βάση μιας ουσιαστικής κουβέντας απ’ όλες τις πλευρές (και όχι διαβούλευσης με τη σημερινή έννοια), μιας συζήτησης όπου θα προσκληθούν και θα συμμετέχουν καλοπληρωμένοι τεχνοκράτες και όχι μόνο κάποιοι αγροτοπατέρες-διαδρομιστές… νταβατζήδες του ιδρώτα των αγροτών!
Αν όμως συνεχίσουν οι δύο πλευρές, με τον τρόπο που δρουν και αντιδρούν σήμερα, τότε πολύ φοβάμαι, ότι για τους μεν αγρότες θα χαθεί και η τελευταία ελπίδα για επιβίωση, για τη δε κυβέρνηση θα χαθεί και η τελευταία ελπίδα για την… ανάκτηση της αξιοπιστίας της απέναντι στους Έλληνες πολίτες γενικότερα!