Ο Κωνσταντίνος και ο Ανδρέας… ο Κωστάκης και ο Γιωργάκης

Του ΤΕΝΗ ΚΑΜΑΡΙΔΗ

Μπορεί να πέρασε σαν μία απλή επισήμανση, αλλά έχω την αίσθηση ότι αφορά την πυροδότηση ενός βραδύκαυστου πυραγωγού σχοινιού στο τέλος του οποίου βρίσκεται αρκετά μεγάλη ποσότητα εκρηκτικής ύλης! Και για να μην συνεχίσω στην διάλεκτο των «καταστροφών» εξηγούμαι αμέσως.

Η παρατήρησή μου αφορά την πρόσφατη συνάντηση των δύο ηγετών, ΗΠΑ και Τουρκίας και την περιβόητη φράση του κου Ερντογάν πως: «Οι Τούρκοι στην Θράκη υποφέρουν»! Αμέσως και σαφώς δηλαδή ο τούρκος πρωθυπουργός, φέρνει το θέμα στην επίσημη ατζέντα μιας συνάντησης κορυφής, οπότε ξεφεύγει από τα επίπεδα μιας απλής διαφωνίας μεταξύ των δύο πλευρών. Τι σημαίνει αυτό; Πολλά περισσότερα απ’ ότι φαντάζεστε…
Το να αναγνωριστεί δηλαδή από τις Ηνωμένες Πολιτείες και κατ’ επέκταση από την λεγόμενη διεθνή κοινότητα το γεγονός, ότι μία εθνοτική μειονότητα υποφέρει (χρησιμοποιώ τα λόγια του κου Ερτογάν) σημαίνει πως ανοίγουν «ενδεχόμενα», σαν κι εκείνα που άνοιξαν και έκλεισαν προ 10ετίας στην πρώην Γιουγκοσλαβία με τα γνωστά αποτελέσματα…
Όλα αυτά τα χρόνια που επισημαίνω το πρόβλημα, το οποίο ξεκίνησε επί κυβέρνησης Σημίτη και διογκώθηκε με την προηγούμενη κυβέρνηση, θεωρήθηκα από κάποιους ως ακραίος, εθνικιστής, τουρκοφάγος, φασίστας και άλλα διάφορα «κοσμητικά», με στόχο την υποβάθμιση και την πλήρη απαξίωση των λεγομένων μου!
Οι ίδιοι κύκλοι όμως, έκαναν τα στραβά μάτια στους εκατοντάδες «δούρειους ίππους» που στήθηκαν με μέριμνα του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής στην περιοχή και υπέσκαπταν την καλή συνύπαρξη και την ουσιαστική αδελφοσύνη των λαών.
Όσοι θέλησαν να προσεγγίσουν το πρόβλημα, το έπραξαν με γνώμονα αποκλειστικά και μόνο τα μικροκομματικά -μικροπολιτικά τους συμφέροντα, με στόχο την μειονοτική ψήφο… μειοδοτώντας απέναντι στο γενικότερο- εθνικό συμφέρον του τόπου και της χώρας μας γενικότερα…
Ερχόμαστε λοιπόν σήμερα, με ένα σχεδόν «τετελεσμένο» και καλούμαστε να αποδείξουμε ότι… δεν είμαστε ελέφαντες, ενώ αυτό ήδη υπαγορεύεται από τις διεθνείς και ΙΣΧΥΟΥΣΕΣ συνθήκες!
Ανέφερα παραπάνω ότι το πρόβλημα ξεκίνησε επί κυβέρνησης Σημίτη, γιατί τα προηγούμενα χρόνια και ιδιαίτερα κατά την διάρκεια διακυβέρνησης της χώρας από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ποτέ δεν τόλμησαν τουρκικοί κυβερνητικοί παράγοντες, αλλά ούτε και αμερικανικοί να προσδιορίσουν τους γηγενείς Έλληνες μουσουλμάνους της Θράκης ως τουρκογενείς!
Υπενθυμίζω επίσης, ότι επί κυβερνήσεων του Ανδρέα Παπανδρέου το θέμα πρωτοτέθηκε επίσημα σε τραπέζι από τον τότε πρόεδρο της Τουρκίας Οζάλ στο διεθνές φόρουμ του Νταβός. Τότε ο τούρκος πρόεδρος αποκάλεσε τους Έλληνες μουσουλμάνους ως τούρκους της Δυτικής Θράκης, για να προκαλέσει την άμεση αντίδραση του αείμνηστου Ανδρέα, ο οποίος μάλιστα απείλησε με αποχώρηση από το φόρουμ του Νταβός για διαστρέβλωση της Συνθήκης της Λωζάνης αν δεν ανακαλούσε. Και ο Οζάλ… ανακάλεσε!
Ερχόμαστε λοιπόν στο σήμερα και βλέπουμε τους «σύγχρονους» κυβερνήτες της Ελλάδας, να επιδίδονται στην τακτική των εκπτώσεων, ποιος δηλαδή θα προσφέρει καλύτερες υπηρεσίες στο προξενείο και στην Άγκυρα, επιτρέποντας εμμέσως και αμέσως κατά περίπτωση, να εμπεδωθεί στην περιοχή της Θράκης η αίσθηση περί ύπαρξης εθνοτικής μειονότητας! Και όλα αυτά τάχα μου στο όνομα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στο όνομα της φιλίας και της αδελφοσύνης των λαών, ενώ στην ουσία γίνεται ακριβώς το αντίθετο!
Πρόσφατα προέκυψε και το νέο εκλογικό σύστημα, το οποίο επεξεργάζεται αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση και που αφήνει παραθυράκια για την δημιουργία κοινοβουλευτικών κομμάτων, καταργώντας το κατώτερο όριο του 3%! Έρχεται δηλαδή σαν κερασάκι στην τούρτα ή μάλλον καλύτερα σαν… χαριστική βολή η κατάργηση της μοναδικής ίσως δικλείδας για την μη ολοκλήρωση του «εγκλήματος»!
Είδαμε τον Γιώργο Παπανδρέου να χορεύει ζεϊμπεκιές με τον Ισμαήλ Τζεμ και καταγράψαμε την συνέχεια. Αν πρόκειται και σήμερα να έχουμε μια ανάλογη συνέχεια, μετά την ψήφιση του νέου εκλογικού συστήματος, τότε εύκολα οδηγούμαστε σε συμπεράσματα που κάθε άλλο παρά ενθαρρυντικά είναι για την περιοχή και για την χώρα μας γενικότερα…