Την αγωνία αλλά και απόγνωσή τους εκφράζουν στη «Θ» οι λιγοστοί εναπομείναντες κάτοικοι στον ιστορικό Λειβαδίτη, αφού ούτε έργα βλέπουν να γίνονται, ούτε κανείς να νοιάζεται για την περιοχή τους.Η «Θ» βρέθηκε στο ορεινό οικισμό του Δήμου Σταυρούπολης, όπου η φύση προίκισε με το παραπάνω, θέλοντας να αποτυπώσει την κατάσταση και το πραγματικό των καταγγελιών που είχαν περιέλθει στη διάθεσή της.
Η κατάσταση όντως είναι απογοητευτική.
Τον τόπο αυτό, που άλλοτε άκμαζε από ζωή και δράση, τον «σώζουν» μόνο κάποιες πρωτοβουλίες ιδιωτών που αγαπούν και πιστεύουν στην περιοχή αυτή.
Γιατί από το Δήμο φαίνεται να μην… έχουν τη διάθεση για κάτι περισσότερο…
ΕΡΗΜΩΣΗ
Ποιος ξέρει καλύτερα από τον μπακάλη και το μανάβη τα νέα της γειτονιάς;
Ε… στη γειτονιά του Λειβαδίτη, όπου κάποτε έμεναν 70 οικογένειες, απέμειναν μόνο 12 και οι εναπομείναντες μας εξηγούν το γιατί…:
Ο κος ΑΝΤΩΝΗΣ ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ ζει εδώ και 50 χρόνια στο Λειβαδίτη, διατηρώντας το μοναδικό μπακάλικο. Μας είπε: «Είμαι κάτοικος Λειβαδίτη από το 1960, έχουμε κλείσει 49 χρόνια εδώ. Ήμασταν 70 οικογένειες και μείναμε 12 άτομα. Ο μικρότερος κάτοικος τώρα σε ηλικία είναι 35-40 και ο μεγαλύτερος 85 χρονών. Το μπακάλικο το διατηρούμε 60 χρόνια. Είχαμε στο σχολείο που βρίσκεται κοντά στο μπακάλικο 50-55 παιδιά και τώρα δεν έχει να πάει ούτε ένα παιδί στο σχολείο, είναι κλειστό, ο σύλλογος του χωριού το έχει μετατρέψει σε ξενώνα. Η Εκκλησία δε λειτουργεί τακτικά, ο παπάς έρχεται το μήνα μία φορά, ενώ τον χρίσαμε εδώ παπά, παρ’ όλα αυτά μας άφησε και πήγε στο Νεοχώρι (που είναι πιο μεγάλο και έχει πιο πολλά λεφτά)».
Ο κος ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ ΗΛΙΑΣ, κάτοικος επίσης του Λειβαδίτη, θα πει: «Ερήμωσε το χωριό μας. Τι να κάνουμε; «Πιαστήκαμε» και ’μεις με την κτηνοτροφία, έχουμε λίγα γελάδια και κουτσά-στραβά περνάμε… Ο δήμαρχος προσπαθεί να αναδείξει το χωριό για να προσελκύσει τουρισμό. Μπορώ να πω ότι περνάει αρκετός κόσμος το τριήμερο (Παρασκευή-Σάββατο-Κυριακή) και διανυκτερεύει με τις οικογένειές του εδώ στο καταφύγιο. Έρχονται και πολλά νεαρά γκρουπ, γυμνασιόπαιδα, λυκειόπαιδα, τους αρέσει η φύση. Τις υπόλοιπες μέρες είναι μονότονη η ζωή μας εδώ. Κάνουμε μια βόλτα περνάει λίγο η ώρα μας και πάλι επιστροφή στα σπίτια μας, που να πάμε; Καμιά φορά έρχεται κανένας φίλος από την πόλη, μάς βλέπει λίγο και μας ρωτά το ίδιο με σας: πώς περνάτε και τι κάνετε; Το χειμώνα τώρα, με τα χιόνια, είναι πάρα πολύ δύσκολα. Δεν μπορείς να βγεις έξω από το σπίτι σου. Κάνει τρομερή παγωνιά, ρίχνει χιόνι και μας αποκλείει εδώ στο χωριό. Πιο δύσκολα όμως είναι για τους κτηνοτρόφους. Ο δρόμος όλο το χειμώνα είναι ανοιχτός, εξαιτίας και του Δασικού Χωριού, αλλά οι πλαγιές έχουν μισό μέτρο χιόνι και δεν μπορούν να βοσκήσουν τα κοπάδια μας. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν μένουν κλειστεί οι δρόμοι. Είναι προσπελάσιμοι και δεν αποκλειόμαστε».
ΜΕΡΙΜΝΑ ΚΑΙ ΠΡΟΒΟΛΗ
Οι κάτοικοι του Λειβαδίτη γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν υπάρχει περίπτωση να ξαναγεμίσουν κόσμο αυτά τα χωριά, παρα μόνο με τις δράσεις του οικοτουρισμού, της καλής οικιστικής δομής και προβολή του τόπου.
Μάλιστα οι κάτοικοι θεωρούν ότι αν ο Δήμος δώσει βαρύτητα σε αυτό τον τομέα, γίνουν παρεμβάσεις σε βασικές υποδομές (δρόμοι, φωτισμός κ.λ.π.) και παράλληλα διαφημιστεί η περιοχή του Λειβαδίτη, θα μπορέσουν να παραμείνουν «ζωντανές» οι 12 οικογένειες αλλά και να δουλέψουν ακόμη περισσότεροι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής σε επιχειρήσεις φιλοξενίας που θα δημιουργηθούν εκεί.
Ένα ακόμη συγκριτικό στοιχείο, κατά την άποψη πάντα των κατοίκων είναι η προβολή και προώθηση των αγροτικών προϊόντων που παράγονται στο Λειβαδίτη, η πολύ καλής ποιότητας πατάτα. Ο κ. Μιχαηλίδης σημειώνει επ’ αυτού ότι: «Εκτός απ’ την κτηνοτροφία, παράγουμε και πολύ καλής ποιότητας πατάτα, έτσι για να «περνάμε» εμείς, βέβαια δίνουμε και κανένα σακί σε κανένα φίλο. Για την παραγωγή όμως αυτή θα λέγαμε ότι στοιχίζει αρκετά ο πατατόσπορος, ειδικά αυτός του εξωτερικού στοιχίζει ακριβά κι έτσι δε «βγαίνουμε», φυσικά και τα λιπάσματα και φυτοφάρμακα είναι τσιμπημένα και δε μας συμφέρει να πουλήσουμε για παράδειγμα 30 λεπτά πατάτα. Κάποτε την πατάτα την παραδίδαμε στην Ένωση, στην ΚΥΔΕΠ, ήταν διαφορετικά, γιατί έπαιρνες 4-5 τόνους πατατόσπορο και παρέδινες 20-25 τόνους και μας συνέφερε. Έκτοτε θέλανε να βάζουμε για παράδειγμα 2-3 τόνους πατάτα και να μας παίρνουν 6 τόνους, δηλαδή τα διπλάσια κιλά, πράγμα που φυσικά δε μας συνέφερε»…
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΥΛΙΚΙΑΝΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου