Όταν θέλουμε μπορούμε

«Καλησπέρα
Θα ήθελα να γράψω κι εγώ το πρόβλημά μου. Είμαι 30 χρονών, μορφωμένη, εμφανίσιμη και πολύ αγχωμένη. Σ αυτήν την ηλικία υποτίθεται ότι έπρεπε να έχουν δρομολογηθεί κάποιες καταστάσεις στη ζωή μου Αντίθετα, είμαι χωρίς δουλειά και δεν έχω κάποια συναισθηματική σχέση-μόνιμη. Αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι είμαι άνθρωπος που σκέφτεται το μέλλον και έτσι χάνει την μαγεία του σήμερα και την ουσία της ζωής.
Οι συμβουλές που δίνετε είναι πολύτιμες.
Θάλεια»

Θάλεια είσαι 30 χρόνων… νομίζω πως ξέρεις κι εσύ τι σημαίνει αυτό το ηλικιακό στάδιο. Συμπτωματικά μάλιστα μια άλλη 30χρονη κοπέλα μου έστειλε τη προηγούμενη βδομάδα ένα e-mail στο οποίο εξέφραζε την ανησυχία της για το ότι μεγαλώνει και κυρίως για την εξωτερική της εμφάνιση. Σκέφτομαι λοιπόν να το δημοσιεύσω στο επόμενο τεύχος και αν θέλεις διάβασέ το ως συμπληρωματική απάντηση σε ό,τι θα επακολουθήσει εδώ. Πολύ λόγος λοιπόν έχει γίνει για τη περίφημη κρίση των 30 και τις επιπτώσεις της.. Αυτή η κρίση έχει να κάνει τόσο με τα πρώτα -άντα όσο και με το τι έχουμε πετύχει ως τώρα και αν είναι αρκετό. Γιατί πρέπει να αποτελεί συνθήκη ότι μέχρι τα 30 σου πρέπει να είσαι για πχ έτσι και να έχεις κάνει αυτά; Αυτό αποτελεί τρομερό περιορισμό και προκαλεί απίστευτο άγχος. Επίσης, για σκέψου, είναι ποτέ δυνατόν όλοι οι άνθρωποι να μπορούν να τακτοποιήσουν τη ζωή τους μέσα στο ίδιο χρονικό διάστημα; Ο κάθε ένας είναι διαφορετικός και μοναδικός σ’ αυτό το πλανήτη. Έχουμε διαφορετικές ανάγκες, άλλες προτεραιότητες, μεγαλώνουμε σε διαφορετικές συνθήκες και ψάχνουμε διαφορετικά πράγματα για να γίνουμε ευτυχισμένοι. Ναι, ψάχνεις ό,τι όλοι θα μου απαντήσεις τώρα, αλλά αυτό ισχύει σε γενικές γραμμές.. αν για παράδειγμα εσύ έχεις βάλει τον πήχυ πολύ ψηλά τότε θα πρέπει να γνωρίζεις ότι θα χρειαστεί περισσότερος χρόνος και προσπάθεια για να βρεις ή για να πετύχεις αντίστοιχα αυτά που ονειρεύεσαι. Μη γίνεσαι δέσμια του κατεστημένου. Η ευτυχία χτυπά σε διαφορετικό χρόνο τη πόρτα του καθενός μας. Εσύ το μόνο που πρέπει να κάνεις αυτή τη στιγμή είναι να κρατάς τη πόρτα σου ανοιχτή σε ευκαιρίες και να σκέφτεσαι θετικά. Η μιζέρια και τα «γιατί σε μένα» δε βοήθησαν ποτέ κανέναν. Ως προς τον αισθηματικό τομέα της ζωής σου θα σου πω ότι αυτό είναι κάτι που αφενός μεν πρέπει να επιδιώξεις (πχ μέσα από διεύρυνση του κοινωνικού σου κύκλου, νέες δραστηριότητες) αφετέρου πως εξαρτάται και από τη θεά τύχη…από τον Θεό θα σου έλεγα εγώ. Είναι αστάθμητος παράγοντας και ως εκ τούτου χρειάζεται πολύ πίστη και εμπιστοσύνη στις διαδικασίες της ζωής. Ίσως από την άλλη να μην είσαι ακόμα έτοιμη για να δημιουργήσεις κάτι το μόνιμο και σταθερό, με προοπτική. Ως προς τον εργασιακό τομέα, θεωρώ πως αυτό είναι κάτι που εξαρτάται πλήρως από εσένα και πως με λίγη προσπάθεια και βασικό συστατικό την υπομονή θα βρεις αυτό που σου ταιριάζει, πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή που έχεις ολοκληρώσει τις σπουδές σου και διαθέτεις προσόντα.. Τα ολοένα αυξανόμενα ποσοστά ανεργίας στη χώρα μας, κυρίως λόγω και της παρούσας οικονομικής κρίσης, είναι η συλλογική πραγματικότητα, αλλά σε προσωπικό επίπεδο αν βάλεις στόχο την εύρεση εργασίας με μεθοδικές, οργανωμένες κινήσεις και με δεδομένο ότι η πληροφόρηση πάνω σε θέματα εργασίας είναι σήμερα συνεχής και πολύπλευρη (βρίσκεις πια πολύ εύκολα την ζητούμενη πληροφορία)πιστεύω πως θα καταφέρεις να βρεις αυτό που σου αξίζει.