Δώστε δουλειά στα παιδιά μας…

Του ΤΕΝΗ ΚΑΜΑΡΙΔΗ

Μόνον όσοι εθελοτυφλούν, δεν μπορούν να πραδεχθούν το τεράστιο πρόβλημα της ανεργίας που εξαθλιώνει εκατομμύρια συμπατριώτες μας και ιδιαίτερα τους νέους…
Χθες το πρωί, ένας 45χρονος συμπολίτης, χτύπησε την πόρτα του γραφείου μας για τι άλλο… Μια δουλειά και ότι νάναι, με μόνο εφόδιο ένα επαγγελματικό δίπλωμα οδήγησης!
Χρόνια πολλά στην Γερμανία αποφάσισε να επιστρέψει στην πατρίδα και να συνεχίσει εδώ την ζωή του, αλλά εδώ και οκτώ μήνες δεν κατάφερε να «στεριώσει» πουθενά!
Ελάχιστοι εργοδότες πλέον προσλαμβάνουν, οι περισσότεροι απολύουν… Ακόμη και οι μεγάλες (λεγόμενες) ιδιωτικές βιομηχανίες που απασχολούσαν χιλιάδες προσωπικό, σήμερα επιδοτούν την αποχώρηση των εργαζομένων, προετοιμάζοντας το έδαφος προφανώς και για την δική τους οριστική αποχώρηση…
Λίγη ώρα αργότερα μια νέα κοπέλα, πτυχιούχος Αρχαιολογίας, χτύπησε (και αυτή) την πόρτα της «Θ» για δουλειά: «Ότι νάναι αρκεί να βγάζω ένα χαρτζιλίκι», είπε με τρεμάμενη φωνή και μας συγκλόνισε όλους! Άνεργη πτυχιούχος τα τελευταία… έξι χρόνια, προσπαθεί μέσα από επιδοτούμενα σεμινάρια να εξασφαλίσει τα προσωπικά της έξοδα. Τουλάχιστον αυτά…
Με αγώνες, με… αίμα, δάκρυα και ιδρώτα και παράλληλες θυσίες των γονιών της για την κατάκτηση του «τίτλου» θεώρησε την ημέρα της ορκωμοσίας της, όπως όλα τα νέα παιδιά, ότι κρατούσε τον κόσμο στα χέρια της! Σήμερα, έξι χρόνια μετά ψάχνει μια «κατ’ αποκοπήν» δουλειά για να μην επιβαρύνει τον πατέρα της. Ούτε σαν σκέψη από το μυαλό της η δημιουργία δικής της οικογένειας!
Προφανώς το είχε η ημέρα χθες, γιατί προς το μεσημέρι η ίδια πόρτα ξαναχτύπησε, αυτή τη φορά από ένα νέο παλικάρι που επίσης έψαχνε για μια θέση εργασίας! Πτυχιούχος και αυτός των ΤΕΙ, δήλωσε διαθέσιμος για «οτιδήποτε» αρκεί να προσληφθεί με μισθό και με ένσημα, καθότι αντιμετώπιζε και πρόβλημα υγείας…
Μέσα σε ένα μόλις πρωινό, τρεις νέοι άνθρωποι πέρασαν μόνο από το δικό μου το γραφείο, που καμία σχέση με… γραφείο ευρέσεως εργασίας δεν έχει φυσικά! Φανταστείτε τι γίνεται σε επίπεδο επικράτειας…
Και φυσικά δεν αναφέρομαι σε κάτι άγνωστο, μιας και το σύνολο σχεδόν των ελληνικών οικογενειών αντιμετωπίζουν παρόμοιο πρόβλημα για κάποιο ή κάποια από τα μέλη τους.
Καταθέτω την έντονη ανησυχία μου, γιατί δεν διακρίνω να κινείται τίποτα προς αυτή την κατεύθυνση και από τη νέα κυβέρνηση… Ενώ είναι γνωστό, ότι μετά την υγεία, το υπ’ αριθμ. 1 πρόβλημα είναι η ανεργία. Παρόλα αυτά, αντί να λαμβάνεται μέριμνα για την αντιμετώπισή της, δυστυχώς τα πάντα ενθαρρύνουν την… αύξησή της!
Πως είναι δυνατόν να προσβλέπουμε στην αύξηση των αναπτυξιακών δεικτών με παράλληλη αύξηση της ανεργίας; Πως είναι δυνατόν να συρρικνώνεται η επιχειρηματικότητα και να κόβονται επιδόματα για την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας προσβλέποντας στην ύφεση του κοινωνικού προβλήματος που έχει ξεφύγει πλέον από κάθε έλεγχο;
Τα πάντα περιστρέφονται γύρω από τις συμβατικές μας υποχρεώσεις απέναντι στην Ε.Ε. και όλες οι συζητήσεις τελειώνουν εκεί. Η «πρεμούρα» μας είναι πως θα γλυτώσουμε την επιτήρηση και το «κατσάδιασμα» των Βρυξελών. Μήπως εσείς είδατε κάποια κίνηση να γίνεται σ’ αυτές τις 50 ημέρες από τους νέους κυβερνώντες για την αντιμετώπιση της ανεργίας και δεν το είδα εγώ; ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ! Άρα, ούτε και αυτοί αναγνωρίζουν ως μείζον το πρόβλημα της ανεργίας. Εμμένουν άπαντες στην πολιτική επιδοτήσεων της… ανεργίας και όχι της εργασίας! Δεν αντιλήφθησαν ή δεν θέλουν να αντιληφθούν το μέγεθος του προβλήματος. Τι θα γίνει με τις στρατιές των ανέργων; Εκτός και αν συμφέρει σε κάποιους η συνεχιζόμενη εξαθλίωση του μέσου Έλληνα, η υποκινούμενη και ενίοτε επιδοτούμενη απραγία, ώστε να καμφούν και οι ό,ποιες αντιστάσεις για τα τέρατα και σημεία που συμβαίνουν καθημερινά!
Στο δια ταύτα. Οι πραγματικοί δείκτες της ανεργίας προσέλαβαν τραγικές διαστάσεις. Το πρόβλημα έχει χτυπήσει κόκκινο… Αν δεν το δούνε κατάματα οι καθ’ ύλην αρμόδιοι, τότε πολύ φοβάμαι ότι η κοινωνική έκρηξη δεν είναι μακριά και θα σκάσει σαν πυρηνική βόμβα!
Αφήστε λοιπόν τους πειραματισμούς και τις «μπούρδες» και δώστε δουλειά στον κόσμο!