Β. ΡΟΥΦΟΥ: «ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ, ΑΛΛΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΟΥΜΕ»
Μια από τις σημαντικές προσπάθειες που επιτελούνται γύρω μας, είναι κι αυτή που χωρίς τυμπανοκρουσίες υπηρετεί επί μια δεκαετία την παράδοσή μας, μέσα από το εργαστήριο παραδοσιακών κατασκευών “Ενδύω”».
Το εργαστήρι –που ανήκει στη Δημοτική Επιχείρηση Ανάπτυξης του δήμου Βιστονίδας- αθόρυβα μα παραγωγικά στηρίζει και αναδεικνύει τον πολιτισμό της περιοχής μας. Πρόκειται για ένα χώρο-κόσμημα της Διομήδειας, που από την είσοδο ακόμα ο επισκέπτης νοιώθει την αύρα της δημιουργίας και την ασφαλή αίσθηση της ιστορικής συνέχειας.
Το «Ενδύω» προέκυψε από την τροποποίηση που έγινε με τη συνένωση των κοινοτήτων το 1999. Τότε δημιουργήθηκε η Δημοτική Επιχείρηση Ανάπτυξης του δήμου Βιστονίδας, στην οποία ανήκουν το πρόγραμμα «Βοήθεια στο σπίτι», η μονάδα κοινωνικής μέριμνας και το εργαστήριο παραδοσιακών κατασκευών “Ενδύω”».
«Στο εργαστήρι κατασκευάζονται παραδοσιακές φορεσιές και διάφορα χρηστικά μικροαντικείμενα, όλα σε παραδοσιακά μοτίβα» λέει η πρόεδρος του «Ενδύω» κα Βούλα Ρούφου, που από φέτος ανέλαβε τη διεύθυνσή του. «Τα κάδρα, οι πίνακες, οι δίσκοι, όλα είναι χειροτεχνήματα που γίνονται με μεγάλη προσοχή και με πάρα πολύ μεράκι από ένα πολύ αξιόλογο άτομο, τη ζωγράφο Χρυσούλα Χαμαλίδου. Υπάρχουν και κατασκευές παραδοσιακών φορεσιών σε μινιατούρες, έχουμε και την έκθεσή μας που περιλαμβάνει παραδοσιακές στολές και τον αργαλειό, ώστε να παίρνουν μια ιδέα οι επισκέπτες και ειδικά τα παιδιά των σχολείων που μας επισκέπτονται. Υπάρχουν και άλλα αντικείμενα που χρησιμοποιούνταν παλιά για το μαλλί, μέχρι να φτάσει στη μορφή του νήματος και στον αργαλειό».
«Πελάτες» του εργαστηρίου είναι κυρίως οι πολιτιστικοί σύλλογοι, χορευτικά συγκροτήματα, αλλά και πολλά μεμονωμένα άτομα που δίνουν μεγάλη σημασία στην παράδοση και αγοράζουν ό,τι καινούργιο αντικείμενο παρουσιαστεί.
«ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΓΑΛΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΑΠΟ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ»
Ρωτήσαμε την κα Ρούφου αν υπάρχει επισκεψιμότητα από σχολεία, οι μαθητές των οποίων θα πρέπει να γίνουν αρχικά κοινωνοί κι ακολούθως φορείς της παράδοσής μας, για να δικαιώσουν και τις περί τούτου… μεγαλοστομίες: «Όσον αφορά στη συνεργασία μας με την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση του νομού, πρέπει να πούμε, ότι προς το παρόν έρχονται μόνο δημοτικά σχολεία» λέει και προσθέτει: «Θα μπορούσα να πω ότι δεν υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, παρόλο που απευθυνθήκαμε εγγράφως και σε αυτή, μέσω της προηγούμενης προέδρου. Φέτος στείλαμε και πάλι ενημερωτικά φυλλάδια με τη νέα σχολική χρονιά και πιστεύουμε κάθε χρόνο να αυξάνεται ο αριθμός των μαθητών που επισκέπτονται το χώρο…». Παράλληλα, έχουν κληθεί και πολλοί σύλλογοι να επισκεφθούν το χώρο και να δουν το μεγάλο εύρος των παραγόμενων αντικειμένων.
Στο εργαστήρι απασχολείται μία κοπέλα στη γραμματειακή υποστήριξη και μία που ασχολείται με την κατασκευή αντικειμένων: «Όταν έχουμε πολλή δουλειά για παράδειγμα τις απόκριες» λέει η κα Ρούφου, «έρχονται γυναίκες που ξέρουν ραπτική, δηλαδή γυναίκες με εξειδίκευση, για να προχωράει η δουλειά. Κι όταν χρειαζόμαστε περισσότερη βοήθεια, μπορούμε –βάσει καταστατικού- να πάρουμε μία ράπτρια-μοδίστρα ή μία που ασχολείται με κέντημα». Όσο για τα έσοδα, «θα λέγαμε, ότι είναι ικανοποιητικά αλλά όχι τα καλύτερα, μιας και θα μπορούσαμε να έχουμε πολύ περισσότερα» λέει η πρόεδρος και προσθέτει: «Για το 2009 δεν υπάρχουν απλήρωτοι υπάλληλοι, ωστόσο υπάρχουν κάποιες αναπόφευκτες εκκρεμότητες σε προμηθευτές κ.α. Αυτά τα προβλήματα δε λύνονται απ’ τη μια στιγμή στην άλλη, πάντως “βγαίνουμε” οικονομικά. Προσωπικός στόχος και αρχή μου είναι πρώτα απ’ όλους και απ’ όλα να πληρώνονται οι υπάλληλοί μας. Γνωρίζω την κατάσταση, ήξερα ότι έχουν να πληρωθούν πολλούς μήνες κι επίσης ξέρω πολύ καλά ότι δεν είναι ό,τι καλύτερο για έναν εργαζόμενο -ούτε όμως και για την ίδια την επιχείρηση- αφού έτσι δεν έχει κίνητρο για ν’ αποδώσει στη δουλειά του».
Η κα Ρούφου υπερασπίζεται την παράδοση και μ’ έναν άλλο τρόπο, αντιστεκόμενη σε κάποιες απαιτήσεις των καιρών: «Όταν έρχεται ένας σύλλογος και ζητά μια παραδοσιακή στολή η οποία είναι παραποιημένη, δεν μπορούμε να την αναλάβουμε. Προσωπικά τουλάχιστον δεν το δέχομαι με τίποτα, γιατί η παραδοσιακή στολή πρέπει να είναι παραδοσιακή. Ίσως αυτή η τακτική δε μας βγαίνει σε καλό από οικονομικής άποψης, απ’ την άλλη όμως αν δεν είναι η παραδοσιακή φορεσιά όπως ήταν οι παλιές τι αξία θα έχει; Η επιμονή συλλόγων στην παραποιημένη στολή και όχι σ’ ένα πιστό αντίγραφο, έγκειται αρχικά στο να βγει πιο οικονομική η στολή, να γίνει ίσως πιο φανταχτερή. Κι αυτό γιατί είδαν μια άλλη στολή που τους άρεσε και θέλουν να βάλουν κάποια στοιχεία και στη δική τους, παρ’ ό,τι δεν ταιριάζουν! Όταν λοιπόν μιλούμε για παραδοσιακή στολή, εννοούμε μια στολή που είχε η προγιαγιά, η γιαγιά και θέλουμε να την παραδώσουμε αυτούσια στα παιδιά, στα εγγόνια μας… Όταν θα πάρουμε μια στολή και αντί απ’ το σκούρο πράσινο, βάλουμε το ανοιχτό γιατί φωτίζει ή επειδή μας αρέσει, χαλάμε την παράδοση, ξεφεύγουμε…».
«ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΧΩΡΟ»
Μετά από τέτοια δημιουργική παρουσία, εύλογα προκύπτει το ζήτημα του χώρου: «Δεν έχουμε εκθεσιακό χώρο και διατηρούμε τα αντικείμενα μέσα στα συρτάρια» λέει η κα Ρούφου. «Ο χώρος αυτός δεν μπορεί να επεκταθεί ούτε γίνεται να μεταφερθούμε αλλού. Θα ήθελα ο μισός εσωτερικός χώρος να μετατραπεί σε έκθεση, ώστε ο επισκέπτης να θαυμάζει όλα τα όμορφα πράγματα που ετοιμάζει η Χρυσούλα (σσ. η ζωγράφος κα Χαμαλίδου) και όχι να τα βγάζω απ’ το συρτάρι για να φανεί η δουλειά μας, αφού έτσι όπως είμαστε δεν φαίνεται τίποτα… Υπάρχουν προβλήματα στη διαρρύθμιση, σκέφτηκα πολλά ενδεχόμενα, αλλά επειδή έχουμε μηχανές, πάγκους εργασίας και χρειαζόμαστε και πρίζες, δεν είναι βολική μία αλλαγή. Υπάρχουν πάρα πολλά μικροαντικείμενα που δυστυχώς δε φαίνονται…».
Η θέση του προέδρου είναι αιρετή και ορίζεται με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου. «Η θητεία εξαρτάται απ’ τον εκάστοτε δήμαρχο» λέει η πρόεδρος, «ήταν δύο χρόνια μέχρι τώρα, παλαιότερα ήταν και τετραετής ο μεγαλύτερος χρόνος, εξαρτάται από τις ανάγκες του δήμου». Τέλος, όσον αφορά το μέλλον αυτής της δημιουργικής προσπάθειας «πιστεύω να είναι καλό» λέει η ίδια: «Αυτό εξάλλου θα το δείξει ο χρόνος. Ετοιμάζουμε έκθεση πριν τα Χριστούγεννα, για τα αντικείμενα που έχει ετοιμάσει η κοπέλα μας που ασχολείται στο σχεδιασμό. Θα προσκαλέσουμε πολιτιστικούς συλλόγους και θα προσφέρουμε ένα καφεδάκι για να γίνει μια πρώτη προσέγγιση. Θα θέλαμε να μας τιμήσετε κι εσείς με την παρουσία σας, γιατί τότε θα υπάρχουν και οι γνώμες όσων δουν τα αντικείμενα αυτά και θ’ αποτυπωθεί το ενδιαφέρον τους».
Θοδωρής Μπακάλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου