Όχι μόνο στα «καλά και συμφέροντα» αλλά και στα δύσκολα…

Γράφει ο ΤΕΝΗΣ ΚΑΜΑΡΙΔΗΣ

Τις τελευταίες ημέρες, στην μετεκλογική επικαιρότητα, εκτός από τα «τετριμμένα» που αφορούν στις επιτυχίες και αποτυχίες, στους θριάμβους και τα «Βατερλό» κομμάτων και προσώπων, «παίζουν» και δύο θέματα που συμβαίνει να έχουν τον ίδιο «παρανομαστή»…
Η διοίκηση της ΣΕΚΑΠ και η διοίκηση της ΝΟΔΕ Ν.Δ…. Και στις δύο περιπτώσεις, η κορυφή της πυραμίδας αμφισβητείται για τις ικανότητες και συγχρόνως καταγγέλλεται για τις λάθος επιλογές της.

Στην περίπτωση της ΣΕΚΑΠ, έχουμε ακόμη έναν πρόεδρο που χρησιμοποιεί ως πολιτικό βατήρα την θέση του στην πολύπαθη καπνοβιομηχανία, όπως και άλλοι προκάτοχοί του έκαναν στο παρελθόν. Συγχρόνως έχουμε έναν αντιπρόεδρο και γενικό κουμανταδόρο, με βεβαρημένο διοικητικό παρελθόν, που απασχολεί την κοινή γνώμη με «πονηρά καμώματα» σε σχέση με αναβαθμίσεις και νομιμοποιήσεις ημετέρων.
Στις εύλογες αντιδράσεις των εργαζομένων ο ίδιος ισχυρίζεται πως θα πρέπει οι ρόλοι να είναι διακριτοί, δηλαδή θα πρέπει οι εργαζόμενοι να κοιτούν την δουλειά τους και η διοίκηση τη δική της… ΛΑΘΟΣ! Οι εργαζόμενοι σαφώς και θα πρέπει να κάνουν σωστά στην δουλειά τους, αλλά έχουν όλο το δικαίωμα να ανησυχούν για το ψωμί τους την επ’ αύριο… Και αν η διοίκηση δεν κάνει σωστά την δουλειά της, διακυβεύεται το μέλλον τους(!) Επιπροσθέτως οι εργαζόμενοι είναι και μέτοχοι της ΣΕΚΑΠ και αυτό δεν πρέπει να διαφεύγει του κου Ράπτη και των συν αυτώ.
Αν η συνεταιριστική καπνοβιομηχανία, διέθετε μία διοίκηση με τεχνοκράτες και managers που θα είχαν τοποθετηθεί με αξιοκρατικά κριτήρια, τότε ενδεχομένως να μην είχαν λόγο οι εργαζόμενοι και κανένα δικαίωμα στην εμπλοκή τους στα της διοίκησης. Από τη στιγμή όμως που οι διοικήσεις τοποθετούνται με βάση τα πολιτικά περιβάλλοντα και χωρίς τα ουσιαστικά προσόντα, έχουν όλο το δικαίωμα και να ανησυχούν και να παρεμβαίνουν και να απαιτούν και να… τιμωρούν!
Στην άλλη περίπτωση της ΝΟΔΕ, έχουμε έναν πρόεδρο που αρνείται να παραιτηθεί, να κάνει δηλαδή το αυτονόητο, αυτό που έκανε ο αρχηγός του και πρ. πρωθυπουργός της χώρας Κωνσταντίνος Καραμανλής. Αντ’ αυτού, εκδίδει μια ανακοίνωση που προσβάλλει τους κομματικούς συντρόφους του, με εκφράσεις απαξιωτικές, προσβλητικές και ενίοτε υβριστικές, συνεχίζει να προκαλεί αντί να ζητήσει συγνώμη και απαιτεί από όλους τους υπόλοιπους να αναλάβουν τις ευθύνες τους πλην του ιδίου! Και μιλάμε για μια περίοδο, που το κόμμα το οποίο εκπροσωπεί, είχε τα χειρότερα αποτελέσματα όλων των εποχών σε τρεις εκλογικές διαδικασίες!
Τόσο ο κος Ράπτης, όσο και ο κος Μωραΐτης διατηρούν επιφυλάξεις και πικρίες για τις άδικες(!) επιθέσεις που δέχονται από την τοπική κοινωνία και περνάνε στην επίθεση γιατί γνωρίζουν προφανώς ότι αποτελεί την καλύτερη άμυνα…
Έχουμε λοιπόν και στις δύο περιπτώσεις, ανθρώπους που ανέλαβαν και διαχειρίστηκαν εξουσίες γιατί προωθήθηκαν, στηρίχθηκαν και καλύφθηκαν από συγκεκριμένα πολιτικά γραφεία και από ισχυρούς της εποχής. Τι σημαίνει αυτό; Ότι όταν δέχεται κάποιος στις «καλές ημέρες» να τεθεί επικεφαλής οργάνων, φορέων και επιχειρήσεων, να διαχειριστεί καταστάσεις και εξουσίες, πρέπει συγχρόνως να είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει τα «δύσκολα» από την εκ των πραγμάτων στοχοποίησή του. Και πόσο μάλλον όταν ο ίδιος δίνει τακτικά το δικαίωμα ακόμη και στους πιο καλοπροαίρετους αντιπάλους, να τον κολλήσουν στον τοίχο!
Γιατί λοιπόν σήμερα διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους; Αυτοί οι ίδιοι δεν θα ήταν σε διαφορετική περίπτωση, αν δηλαδή κατάφερναν επιτυχίες ο καθένας στον τομέα του, που θα πανηγύριζαν και θα απαιτούσαν τον σεβασμό από όλους τους υπόλοιπους; Αυτοί οι ίδιοι λοιπόν θα πρέπει να είναι τώρα και εκείνοι, που θα εισπράξουν την δημόσια κατακραυγή, τις καταγγελίες (όπου υπάρχουν λάθη και ατασθαλίες) και όλα εκείνα που συνοδεύουν την αποτυχία. Και ας γίνουν παράδειγμα για μίμηση…
Όταν κληθεί κάποιος να αναλάβει θέσεις και «καρέκλες» που δεν τις κατέχει, να το σκεφθεί πολύ καλά πριν το αποφασίσει. Γιατί τέτοιου είδους καρέκλες, έχουν συνήθως πλαστικά ποδάρια, που απαιτούν ιδιαίτερες γνώσεις και ικανότητες για να «ισορροπήσει» κάποιος επάνω σ’ αυτές…