Γράφει ο ΤΕΝΗΣ ΚΑΜΑΡΙΔΗΣΠροφανώς έχουμε «χαθεί» όλοι μας στην δίνη των προεκλογικών πραγμάτων και λησμονούμε το βασικότερο. Ότι αυτή η χώρα πρέπει να συνεχίσει να λειτουργεί σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητας των πολιτών της.
Έτυχε, στην διάρκεια του Σαββατοκύριακου που μας πέρασε, να συζητήσω με νεαρά παιδιά, φοιτητές σε διάφορα ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας, γύρω από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στις σχέσεις τους με τα εν λόγω «ιδρύματα».
Από κανέναν δεν άκουσα το αυτονόητο… Ότι δηλαδή οι φοιτητές εξυπηρετούνται από τις γραμματείες των σχολών, ότι οι καθηγητές έχουν επαφή με τους μαθητές τους, ότι τους ενημερώνουν για τα μαθήματα που πέρασαν ή που δεν πέρασαν, για το πρόγραμμα των σπουδών τους κλπ.
Γραμματείες τμημάτων που λειτουργούν για μία ώρα την ημέρα, με απρόθυμους υπαλλήλους στην εξυπηρέτηση των φοιτητών… Καθηγητές, που γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους την αγωνία των μαθητών τους και βγάζουν προγράμματα όποτε τους καπνίσει! Και αυτό είναι μόλις ένα μικρό δείγμα της ΑΣΥΔΟΣΙΑΣ που επικρατεί σε πολλά από τα λεγόμενα «ιδρύματα» της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, τα οποία όμως ως αυτόνομοι κρατικοί οργανισμοί δεν επιδέχονται την παρέμβαση κανενός!
Για την λειτουργία των πανεπιστημίων μας και κάποιων εκ των λειτουργών τους έχουμε γράψει αρκετές φορές και πρόκειται να γράψουμε περισσότερα στο εγγύς μέλλον... Και μπαίνω στο κλίμα των ημερών (προεκλογικό)…
Θα δεσμευθεί κανένας από τους πολιτικούς αρχηγούς ότι την επομένη των εκλογών, αν και εφόσον βρεθεί στην κυβέρνηση, θα πραγματοποιήσει τομές στα λεγόμενα συστήματα (παιδείας, υγείας, κοινωνικής πρόνοιας κλπ) με την έννοια του να βάλει μπροστά στην σκουριασμένη κρατική μηχανή προς όφελος του πολίτη; Γιατί, μέχρι σήμερα, καμία κυβέρνηση, κανένας πρωθυπουργός, κανένας υπουργός δεν μπόρεσε να τιθασεύσει το τέρας και να κάνει πράξη τα όσα προεκλογικά δεσμεύθηκαν…
Δεν υπάρχουν λοιπόν μαγικά κουμπιά που πατώντας τα μπορεί κάποιος να αλλάξει τα πράγματα από την μία μέρα στην άλλη… Χρειάζεται αποφασιστικότητα, δυναμισμός, προγραμματισμός και οργάνωση…
Σήμερα αναφέρθηκα σε ένα καθημερινό πρόβλημα που υπάρχει μέσα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και ουδείς καταγγέλλει, ίσως γιατί βολεύει σε πολλούς… Υπάρχουν παρόμοια προβλήματα σε όλα τα κοινωνικά συστήματα με θύμα τον απλό πολίτη, ο οποίος καλείται βέβαια ως «κυρίαρχος» να ανανεώσει την εμπιστοσύνη του στις υφιστάμενες κυβερνήσεις ή να επιλέξει μία νέα, χωρίς όμως να του δίνεται η ευκαιρία στην ελπίδα για κάτι καλύτερο! Υπάρχει βέβαια μία εξήγηση…
Μας έχουν «συντονίσει» έτσι ώστε να είμαστε καλοί δέκτες, να μην αντιδρούμε για τίποτα, να θεωρούμε μονόδρομο το άδικο και το «σικέ» και να ψηφίζουμε με μοναδικό κριτήριο την ψευδαίσθηση ότι θα μπορέσουν οι επόμενοι να κάνουν κάποιο μικρο-ρουσφετάκι σε επίπεδο ΕΠΑΙΤΕΙΑΣ για καμία μικροαμοιβή ή στην καλύτερη περίπτωση, για καμία θέση εργασίας 12μηνης απασχόλησης για το παιδί μας!
Όταν λοιπόν ο λαός ψηφίζει με αυτό το κριτήριο, πως είναι δυνατόν να εκλέξει τους καλύτερους, πως είναι δυνατόν η επιταγή του να είναι δυναμική και απαιτητική και φυσικά πως είναι δυνατόν να ελέγξει στη συνέχεια αποστάσεις μεταξύ λόγων και πράξεων, για να επιβραβεύσει ή να τιμωρήσει τους λεβέντες ή τους… ΑΛΗΤΕΣ αναλόγως!
Και κλείνω με το θέμα που άνοιξα την στήλη επισημαίνοντας τα εξής. Η γραμματεία ενός τμήματος μίας πανεπιστημιακής σχολής, είναι ο καθρέφτης της λειτουργίας του κρατικού μηχανισμού. Λειτουργεί όποτε «γουστάρει», εξυπηρετεί όποιους «γουστάρει» και δεν δέχεται να ακούσει καμία ένσταση. Και το χειρότερο, κανείς δεν βρίσκεται να πάρει θέση, να επιπλήξει και στο φινάλε να ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕΙ την υπηρεσία! Όσοι έχουν παιδιά στην τριτοβάθμια εκπ/ση καταλαβαίνουν τι εννοώ…
Αυτό ακριβώς συμβαίνει σε όλα τα συστήματα στην καθημερινότητα του πολίτη, ο οποίος υποτίθεται έχει θεσμικούς φορείς και εκπροσώπους για να τον προστατέψουν, αλλά στην ουσία βρίσκεται έρμαιος στα «γούστα» των λεγόμενων υπηρεσιακών παραγόντων!
Προσωπικά δεν περιμένω να αλλάξει τίποτα από τις 5 Οκτωβρίου και μετά. Γι’ αυτό και κρατώ «μικρά καλάθια» γενικώς…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου