Το κερασάκι στην τούρτα...

Το Υπουργείο Ανάπτυξης, στο οποίο στελεχάρα πρώτης γραμμής είναι και ο ημέτερος Φίλιππος Τσαλίδης, μοιράζει προεκλογικά ακριβές διαφημίσεις πλην όμως στα… Πασοκικά έντυπα! Σε άλλες περιπτώσεις όπως για παράδειγμα στον γειτονικό Ν. Καβάλας, προτιμάει εφημερίδες – «φαντάσματα» που απλά τυγχάνει να έχουν Καβαλιώτες κοινοβουλευτικούς «διαμεσολαβητές»… Βλέπετε οι άνθρωποι εκεί σκέφτονται πολιτικά και συγχρόνως στηρίζουν τον τόπο τους! Και είναι αλήθεια ότι ο Φίλιππος Τσαλίδης, στους 15 μήνες που είναι γραμματέας Έρευνας και Τεχνολογίας, δεν έδωσε ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ στους Ξανθιώτες, άσχετα αν το δικαιούμασταν εκ των πραγμάτων! Κάναμε κι εμείς τις λάθος επιλογές μας και το αναγνωρίζουμε… Κατά τα άλλα, η Νέα Δημοκρατία, θέλει να πάρει και τα επάνω της μετά απ’ όλα αυτά! Για να δούμε, θα καταφέρει να πάρει έστω και μία έδρα στην Ξάνθη; Εκτός κι αν του αρκεί του Αλέκου Κοντού μετά από πέντε χρόνια υφυπουργικής και υπουργικής καριέρας, να βγει βουλευτής… καταϊδρωμένος από την δεύτερη κατανομή! Και αυτό ακόμη δεν θα είναι μια ξεφτίλα;

Καλά, πώς γίνεται αυτό; Ο πρόεδρος της ΣΕΚΑΠ, για δεύτερη φορά υποψήφιος βουλευτής Καρδίτσας και παραμένει στην προεδρεία της καπνοβιομηχανίας; Δεν είναι πρόκληση για την εταιρεία και τα υπόλοιπα στελέχη της; Δεν είναι πρόκληση για την κοινωνία της Ξάνθης; Αποφασίστε τι θέλετε και διαχωρίστε τη θέση σας. Και τη πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο δεν γίνεται… Αλλά θα μου πείτε πως… μ’ αυτή την κυβέρνηση ΟΛΑ γίνονται!

Όπως γράφει ο Ιπποκράτης Γαλάτης στην «Αδέσμευτη», του τηλεφώνησε ο Γιάννης Ράπτης και φωτογραφίζοντας τους Ζαγναφέρη- Τσαλίδη, του είπε χαρακτηριστικά πως… το παίζουν ηθικολόγοι για να δικαιολογήσουν την φυγομαχία τους με τον Αλέκο Κοντό! Επικοινωνώντας χθες ο Κώστας Ζαγναφέρης μαζί μου, δήλωσε χαρακτηριστικά πως: «Είναι εμπεδωμένο πλέον στην κοινωνία της Ξάνθης ότι ο Γιάννης Ράπτης και η ηθική είναι ταυτόσημες έννοιες!» Το καλύτερο που θα είχε να κάνει ο φίλος μου ο Ράπτης, τουλάχιστον σ’ αυτή την χρονική περίοδο, είναι να μην μιλάει καθόλου και πουθενά… Και πόσο μάλλον δημόσια, γιατί τον πρώτο που εκθέτει είναι ο ίδιος του ο εαυτός και στην συνέχεια ο Αλέκος Κοντός…

Είχα αναφερθεί πριν λίγο καιρό στην απαράδεκτη τακτική της καπνοβιομηχανίας Μισιριάν, να ενημερώνει τους μουσουλμάνους καπνοπαραγωγούς με έντυπα στην… τουρκική γλώσσα! Το ίδιο ακριβώς όμως έκανε πριν λίγο καιρό και η ημέτερη ΣΕΚΕ… Ρωτώντας, πληροφορήθηκα ότι αυτήν την «πολιτική» των εταιρειών με τους παραγωγούς προμηθευτές τους, την υπαγορεύει η… Philip Morris, ο γνωστός κολοσσός εξ Αμερικής, ο οποίος λέει, συγχρόνως με το χρήμα που διαθέτει, θέλει να συμβάλει ώστε να γίνονται σεβαστά τα ανθρώπινα δικαιώματα όπου υποτίθεται δεν γίνονται! Το διανοείστε; Είναι αυτό που λέμε: «Με τον παρά μου γ*** και την κυρά μου»! Ποιος λοιπόν θα «τολμήσει» να αντισταθεί και να τρίψει στην μούρη τους τέτοιου είδους «επιταγές», με κίνδυνο να χαλάσει τη συνεργασία; Κάτι λέγαμε για τα ξένα κεφάλαια και την άνευ όρων παράδοσή μας σ’ αυτά… Αυτό ακριβώς γίνεται και στην συγκεκριμένη περίπτωση! Πληρώνουν και παίζουν ανενόχλητα «μπάλα» στην Θράκη και δεν υπάρχει κανένας, μα κανένας από τους λεγόμενους κρατικούς φορείς να τους βάλει φρένο!

Και ολοκληρώνω τη στήλη, με απόσπασμα επιστολής ενός Ξανθιώτη επιστήμονα, ο οποίος προτίμησε τη «μητέρα πατρίδα» από τη… κακούργα ξενιτιά», όπου σπούδασε: «Πολλοί αφήσαμε ένα πολλά υποσχόμενο μέλλον στο εξωτερικό, για να έρθουμε πίσω στην Ελλάδα. Νομίζω είναι ένα μοναδικό γνώρισμα του λαού μας, να δένεται κανείς τόσο στενά με την πατρίδα του! Η αδιαφορία του κράτους μας, από την άλλη, μας πληγώνει και μας απογοητεύει. Η έλλειψη αξιοκρατίας, η αναξιοπιστία λόγου και πράξεων, η κομματικοποίηση και το ρουσφέτι είναι η καθημερινότητα που βιώνουμε. Το μεράκι μας να προσφέρουμε έργο στην πατρίδα προσκρούει στη φαυλότητα του κράτους. Νομίζω, πως από τα δεσμά αυτής της νοσηρότητας δύσκολα θα απελευθερωθεί η χώρα μας. Άλλωστε οι εκπρόσωποι των πολιτικών κομμάτων δεν έχουν να επιδείξουν διαφορετική νοοτροπία. Εμείς βέβαια, παραμένουμε ρομαντικοί εραστές μιας όμορφης πατρίδας, με μοναδικό και πλούσιο πολιτισμό, έτσι όπως τη διδάσκονται όλοι οι Ευρωπαίοι στα σχολεία τους και των οποίων ο θαυμασμός μας κάνει πολύ υπερήφανους».