Ψηλά το κεφάλι…

Γράφει ο ΤΕΝΗΣ ΚΑΜΑΡΙΔΗΣ

Τον τελευταίο καιρό η γειτονική Τουρκία δια του πρωθυπουργού της, επιδεικνύει μια ιδιαίτερη ευαισθησία σε θέματα Ορθοδοξίας, σε σχέση με την Ελληνική μειονότητα της Τουρκίας και το Οικουμενικό Πατριαρχείο… Από πού όμως προέρχεται αυτό το «ξαφνικό ενδιαφέρον» του Τούρκου πρωθυπουργού;

Πρόκειται για μία νέα τακτική, από τις πολλές που ακολουθεί τελευταία η γειτονική χώρα, ώστε να κερδίζει «διεθνείς εντυπώσεις» και συγχρόνως να ανασύρει από το συρτάρι κλεισμένες υποθέσεις προς επαναδιαπραγμάτευση σε διάφορα τραπέζια διαλόγου.
Είναι ευκαιρία όμως, τώρα που ο Ερντογάν θέλει να δείξει καλή διαγωγή προς τη δύση, η χώρα μας να ανασύρει το ψήφισμα της 24ης Δεκεμβρίου του 1981 του συμβουλίου ασφαλείας του ΟΗΕ το οποίο προβλέπει ρητά, ότι οι χώροι λατρείας επιστρέφουν στον σκοπό για τον οποίο είχαν αρχικά ανεγερθεί.
Μ’ αυτή την προϋπόθεση είναι ευκαιρία να ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΜΕ από την γειτονική χώρα, ο Ναός της Αγιά Σοφιάς να λειτουργήσει κανονικά ως Ορθόδοξος Ναός, αφού προηγουμένως «απομακρυνθούν» οι μιναρέδες που τον «στολίζουν» τους τελευταίους αιώνες…
Μ’ αυτή την προϋπόθεση δεν θα μπορεί κανείς να αρνηθεί την ανέγερση ενός μουσουλμανικού τεμένους στην Αθήνα, ή όπου αλλού στη χώρα μας υπάρχουν μουσουλμάνοι- Έλληνες πολίτες…
Με την ευκαιρία θα υπενθυμίσω για ακόμη μια φορά ένα θέμα που η στήλη και η «Θ» γενικότερα έθιξαν δεκάδες φορές κατά το παρελθόν και ιδιαίτερα από την στιγμή που η γειτονική Βουλγαρία μπήκε στην τροχιά της Ευρώπης… Η επιστροφή των κλαπέντων κειμηλίων από τις εκκλησιές και τα μοναστήρια μας κατά την διάρκεια της Βουλγαρικής κατοχής την περίοδο ’41-’44.
Οι κινήσεις- κινητοποιήσεις που έγιναν από την ελληνική πλευρά, περιορίστηκαν σε επίπεδο εκκλησίας και τοπικής αυτοδιοίκησης, ενώ ελάχιστες συζητήσεις- διαβουλεύσεις έγιναν στα πλαίσια διμερών πολιτικών συναντήσεων και «τραπεζιών».
Ανεκτίμητοι θρησκευτικοί –και όχι μόνο- θησαυροί, που θα έπρεπε να επιστραφούν την επομένη λήξης του ελληνογερμανικού πολέμου, την επομένη της αποχώρησης των Βουλγάρων από την Ανατολική Μακεδονία και την Θράκη, δυστυχώς δεν γύρισαν μέχρι σήμερα, 65 χρόνια μετά! Γιατί; Απλά, γιατί κάθε φορά που οι άλλοι μας χτυπάνε με το «μαστίγιο» εμείς απαντάμε με το… «γάντι»! Ποτέ δεν ΑΠΑΙΤΗΣΑΜΕ με θάρρος και αποφασιστικότητα… Ποτέ δεν δείξαμε τα δόντια μας… Ποτέ δεν κάναμε αισθητή την όποια δυναμική διαθέτουμε εκεί που έπρεπε… Μας πήρανε χαμπάρι όλοι τους και συνεχίζουν τις βουρδουλιές» γνωρίζοντας ότι περνάει έτσι κι αλλιώς ο «τσαμπουκάς» τους…
Η δικαιολογία ότι είμαστε μια μικρή χώρα που δεν μπορούμε να ορθώσουμε ανάστημα απέναντι στις υπερδυνάμεις που καλύπτουν παντοιοτρόπως τις γειτονικές μας χώρες, θεωρείται πλέον ΦΘΗΝΗ! Οι «ελίτ» πολιτικές που ακολουθούμε, οφείλονται στις προσωπικές φιλοδοξίες και τα συμφέροντα των υψηλόβαθμων πολιτικών αρχόντων μας! Εκείνων που έχουν δώσει το δικαίωμα στους «μεγάλους» να θεωρούν εκχωρηθέντα τα δικαιώματα στην διακυβέρνηση της δικής μας χώρας και να παίζουν στη συνέχεια το ρόλο του ρυθμιστή…
Η Ελλάδα όμως, έχει δυναμική και δυνατότητες να διαδραματίσει έναν πρωταγωνιστικό ρόλο με θέση, άποψη και… «τσαμπούκα» όπου χρειαστεί! Πιστεύω όμως πως την κρατάνε δέσμια, αυτοί οι ΚΑΚΙΣΤΟΙ πολιτικοί τους οποίους όμως δυστυχώς εμείς εμπιστευόμαστε και ψηφίζουμε… Και οι έξωθεν εντολές, που ακολουθούν πιστά το δόγμα Κίσινγκερ, δυστυχώς εκτελούνται κατά γράμμα με στόχο τα «σκυφτά κεφάλια» των Ελλήνων! Κεφάλια σκυφτά από πλειάδες προβλημάτων που τεχνηέντως δημιουργούνται. Γιατί γνωρίζουν πολύ καλά άπαντες, ότι όταν ο Έλληνας «σηκώσει κεφάλι» τότε τα πράγματα αλλάζουν άρδην… Αρκεί να τον αφήσουν να το σηκώσει…