Ανικανότητα ή… ανευθυνότητα;

Γράφει ο ΤΕΝΗΣ ΚΑΜΑΡΙΔΗΣ

Άκουγα χθες τον Παναγιώτη Σαλτούρο στον ραδιοφωνικό αέρα, να αναφέρεται στην γνωστή υπόθεση του πολυτελούς ξενοδοχείου που πρόκειται να κατασκευαστεί στην παραλία του Μυρωδάτου και δεν πίστευα στα αφτιά μου…
Ο άνθρωπος που τόλμησε να βάλει τον θεμέλιο λίθο για την ανάπτυξη της παραλίας μας από τη θέση του Νομάρχη Ξάνθης, ένας από τους λίγους αυτοδιοικητικούς με όραμα για την σωστή εκμετάλλευση της παραλίας (μέχρι και «water land» είχε προγραμματίσει στην ίδια παραλία) στέκεται δυναμικά απέναντι στην κατασκευή ενός τουριστικού- αναπτυξιακού έργου, που αναμφίβολα θα προσδώσει πολλά θετικά στοιχεία στην περιοχή…
Το επιχείρημα, ότι προέχει η ύπαρξη του κάμπινγκ για τους λάτρεις του είδους, αλλά και (ιδιαίτερα) για εκείνους που δεν διαθέτουν υψηλό βαλάντιο για τις διακοπές τους, δεν πείθει…

Η άποψή μας ήταν εξ αρχής για παράλληλη κατασκευή της ξενοδοχειακής εγκατάστασης και ενός οργανωμένου κάμπινγκ, ώστε να ικανοποιηθούν όλες οι απαιτήσεις και να γίνει πολύ πιο ελκυστική η παραλία. Και δεν θα είχαμε καμία απαίτηση από τον Δήμο Αβδήρων να λειτουργήσει ο ίδιος το κάμπινγκ. Θα μπορούσε να το εκμισθώσει σε ιδιώτη και να έχει επιπλέον έσοδα και από εκεί.
Για να είμαστε όμως πιο δίκαιοι θα πρέπει να αναλάβουμε και εμείς τις δικές μας ευθύνες για την ερήμωση των παραλιών μας. Στο Πόρτο Μόλο, είχε δημιουργηθεί ένας πανέμορφος «θύλακας» ζωντάνιας με την κατασκευή και την λειτουργία του αναψυκτηρίου και την παράλληλη λειτουργία ταβέρνας στον ίδιο χώρο από ιδιώτες. Η δική μας μιζέρια, ο δικός μας εγωισμός, ήταν η αιτία που ανέστειλαν τη λειτουργία τους τα δύο αυτά κέντρα με αποτέλεσμα να θυμίζει σήμερα η περιοχή κυριολεκτικά… νεκροταφείο! Και γι’ αυτή την κατάντια δεν φταίει, ούτε η Εύα Τσακίρη, ούτε ο Παναγιώτης Σαλτούρος, ούτε ο Γιώργος Παυλίδης, ούτε κανένας απ’ όλους αυτούς, παρά μόνον εμείς!
Υπάρχουν όμως και άλλοι συνυπεύθυνοι για την εικόνα που παρουσιάζει σήμερα η παραλιακή περιοχή. Για παράδειγμα στο λιμάνι Αβδήρων παραμένει ακόμη, εδώ και μια δεκαετία σα στοιχειωμένο, το γνωστό «τουριστικό», άλλοτε πόλος έλξης εκατοντάδων επισκεπτών. Παραμένει εκεί, για να θυμίζει την αναλγησία και την δυσκαμψία των κρατικών φορέων. Φορείς που μπορεί να βρίσκονται στην Αθήνα, (όπως όλα τα κέντρα αποφάσεων), αλλά μπορούν και μπλοκάρουν την ανάπτυξη. Εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από το λεκανοπέδιο, σε περιοχές όπου δεν έχουν πατήσει ποτέ το ποδάρι τους!
Φανταστείτε λοιπόν μια παραλία, ξεκινώντας από το Πόρτο Λάγος με την λειτουργία εκεί του κάμπινγκ που εξυπηρετεί όλους όσους κάνουν χρήση των «λουτρών» ιαματικής φυκολάσπης .Στη συνέχεια στην παραλία Μάνδρας με το ήδη υπάρχον όμορφο κάμπινγκ και το αναψυκτήριο. Ακολούθως στο Πόρτο Μόλο, όπως αυτό λειτουργούσε μέχρι πρόπερσι, στο λιμάνι των Αβδήρων με ένα νέο αναψυκτήριο- πόλο έλξης, στη παραλία Μυρωδάτου με μια σούπερ ξενοδοχειακή μονάδα και ένα οργανωμένο κάμπινγκ και τις ήδη υπάρχουσες πανέμορφες ταβέρνες και μπαράκια. Και τέλος τις παραλίες Μαγγάνων και Ερασμίου, με οργανωμένα κάμπινγκ και τα υπάρχοντα αναψυκτήρια!
Όχι μόνο θα παρέμενε ο κόσμος, που εύλογα προτιμάει πλέον τις γειτονικές παραλίες Κεραμωτής και Φαναρίου, αλλά –πόσο μάλλον- θα προσελκύονταν κόσμος και από τους γειτονικούς νομούς.
Και όλα αυτά που αναφέρω, δεν είναι ουτοπίες και όνειρα θερινής νυχτός… Είναι εύκολα υλοποιήσιμα πράγματα που δυστυχώς κανένας δεν «βλέπει» λόγω έλλειψης οράματος και διάθεσης να ξαναζωντανέψουν οι παραλίες του νομού μας.
Όταν για παράδειγμα ο δήμος δεν βάζει μια ντουζιέρα σε μια οργανωμένη παραλία, όταν δικαιολογούνται οι αναστολές προγραμματισμένων δρομολογίων του ΚΤΕΛ γιατί… βρέχει, όταν δεν υπάρχει μια… τουαλέτα για να κάνει κάποιος την ανάγκη του, τότε τι μπορούμε να περιμένουμε;
Αν κάνουμε το «κόπο» να αναζητήσουμε ευθύνες, θα πετάει το μπαλάκι ο ένας στον άλλον. Ευθύνες όμως υπάρχουν ΠΑΝΤΟΥ! Αρκεί να τις αναλάβουμε…