Τα πομακοχώρια της ορεινής Ξάνθης και οι δικές μας υποχρεώσεις…

Του ΤΕΝΗ ΚΑΜΑΡΙΔΗ

Αποφάσισα προχθές να ανηφορήσω με παρέα στην ορεινή περιοχή και πιο συγκεκριμένα στα πομακοχώρια, όπου –είναι αλήθεια- είχα αρκετό καιρό να επισκεφθώ. Αρκετοί από την παρέα μάλιστα, δεν γνώριζαν καν, προς τα πού «έπεφταν» τα χωριά που είναι γνωστά σχεδόν σε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα με το συγκεκριμένο τοπωνύμιο ως τουριστικός προορισμός!

-ΛΑΘΟΣ ΠΡΩΤΟ: Θα έπρεπε ΟΛΟΙ οι Ξανθιώτες να επισκέπτονται (και όχι μόνο μια φορά) τα πομακοχώρια για να απολαύσουν το εξαιρετικό τοπίο και την άριστη φιλοξενία των ορεσίβιων μουσουλμάνων συμπατριωτών μας. Φθάσαμε στο σημείο να φεύγουμε για ένα Σαββατοκύριακο σε γειτονικές χώρες (Βουλγαρία, Τουρκία κλπ) χωρίς προηγουμένως να έχουμε «εξερευνήσει» και να έχουμε γνωρίσει πολύ πιο σημαντικά πράγματα που αναζητά ένας εναλλακτικός επισκέπτης σε μια τέτοια «δραπέτευση» στην κοντινή περιοχή μας!
Φθάνοντας στο 8ο χλμ και εν συνεχεία στο 21ο θυμήθηκα τις «μπάρες» που μας κρατούσαν επί σειρά ετών μακριά από την ορεινή περιοχή και συγχρόνως περιχαράκωναν και ενίσχυαν τα πονηρά στοιχεία και τους «απεσταλμένους» που δούλευαν σε βάρος των εθνικών μας συμφερόντων, για να φέρουν αυτούς τους ανθρώπους στην αγκαλιά της Τουρκίας. Και είναι αλήθεια ότι το κατάφεραν σε ένα πολύ σημαντικό βαθμό!
Φθάνοντας στην Σμίνθη, είδα νεαρά κορίτσια με παραδοσιακές- Θρακιώτικες στολές να σπεύδουν να τιμήσουν την εθνική επέτειο, ενώ συγχρόνως ο κεντρικός δρόμος μπροστά από το δημαρχείο είχε στολιστεί με ελληνικές σημαίες ενόψει της 28ης Οκτωβρίου!
Λίγο αργότερα, στον Εχίνο, είδα αρκετά τζαμιά, αλλά και… εκκλησιές που εκ των πραγμάτων υπάρχουν στην περιοχή για να εξυπηρετούν θρησκευτικές ανάγκες των χριστιανών κατοίκων (δασικών, αστυνομικών, στρατιωτικών κλπ). Το ίδιο τοπίο και στις Θέρμες, όπου είναι αλήθεια ότι γίνεται μια σημαντική προσπάθεια για την ανάδειξη των ιαματικών πηγών, από τις καλύτερες του είδους σε όλη την Ελλάδα!
Καταλήξαμε στην πανέμορφη Κοτάνη, όπου εκεί ένας συμπατριώτης μας μουσουλμάνος ανέπτυξε μια άριστη επιχειρηματική δραστηριότητα (παραδοσιακή ταβέρνα-λαογραφικό μουσείο) που αποτελεί πόλο έλξης εκατοντάδων επισκεπτών κάθε εβδομάδα! Αυτά όσον αφορά το «κομμάτι» της διαδρομής.
Κάποιος από την παρέα αναφώνησε με ικανοποίηση πως: «Και εδώ Ελλάδα είναι»!
-ΛΑΘΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ: Όλα αυτά τα χρόνια, θεωρούσαμε αποκομμένη την ορεινή περιοχή των πομακοχωριών και όχι άδικα είχε δοθεί η αίσθηση, ότι ανήκουν σε άλλη «επικράτεια»… Ότι εκεί επάνω δεν ζούνε Έλληνες… Ότι κάποιοι ξένοι κάνουν κουμάντο… Και αναφερόμαστε στο πιο όμορφο κομμάτι της ορεινής Ξάνθης, που παρέμεινε αναξιοποίητο και ερήμωσε εξαιτίας των άστοχων πολιτικών και «πολιτικών» της τελευταίας 50ετίας!
Αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια η Νομαρχία Ξάνθης κάνει αισθητή την παρουσία της με αναπτυξιακά έργα, με δρόμους, με φράγματα, με υποδομές, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό… Η ελληνική πολιτεία δια ΟΛΩΝ των φορέων και οργάνων της, πρέπει να κάνει στρατηγικές κινήσεις, ώστε να αποδειχθεί το αυτονόητο. Ότι τα πομακοχώρια είναι μέρος της ελληνικής επικράτειας, ότι διοικούνται από την ελληνική ευνομούμενη πολιτεία όπως όλη η υπόλοιπη χώρα και ότι κατοικούνται από ΕΛΛΗΝΕΣ μουσουλμάνους πομακικής καταγωγής…
Ας μην ξεχνάμε ότι δεν τρέχουν μόνο τα «σάλια» της Άγκυρας για την συγκεκριμένη περιοχή και τους κατοίκους της, αλλά και των από βορά γειτόνων μας που προσβλέπουν στην ανάδειξη μιας νέας μειονότητας, πομακο-βουλγαρικής (Σλαβικής) άσχετα με το τι δείχνουν προς τα έξω…
Ο Χασάν της Μέδουσας έχει τα ίδια προβλήματα με τον Γιάννη του Ερασμίου, μιλάνε και οι δύο για την νεολαία που εγκαταλείπει τα χωριά και φεύγουν προς αναζήτηση ελπίδας στα αστικά κέντρα. Μιλάνε και οι δύο για την αγροτική παραγωγή τους που συρρικνώνεται και για το αγροτικό εισόδημα που μηδενίζεται στέλνοντάς τους στην εξαθλίωση. Είναι και οι δύο ΕΛΛΗΝΕΣ πολίτες και τα παράπονά τους (και αυτά) είναι τα ίδια. Απλά πράγματα που θα έπρεπε να είχαν γίνει κατανοητά απ’ όλες τις κυβερνήσεις ώστε να μην υπάρξουν σε καμία περίπτωση διαχωριστικές γραμμές και λογικές διάκρισης είτε για το ένα, είτε για το άλλο στοιχείο…
Δυστυχώς φτάσαμε στο σημείο, να μην τολμούμε να αποκαλέσουμε την περιοχή με το όνομά της και συγχρόνως να προσδιορίζουμε τους ανθρώπους της με μία διαφορετική ταυτότητα προς τέρψη των γνωστών κατευθυνόμενων κύκλων από την Άγκυρα!
Κι όμως, δεν «χάθηκε» ακόμη τίποτα! Οι συμπατριώτες μας μουσουλμάνοι των πομακοχωριών, ΔΙΨΑΝΕ για την ουσιαστική παρουσία της ελληνικής πολιτείας στην περιοχή τους. ΨΑΧΝΟΥΝ ευκαιρίες για την ανάδειξη της πραγματικής τους ταυτότητας μέσα από εκδηλώσεις παραδοσιακού περιεχομένου, ώστε να μπορέσουν τα παιδιά τους να διατηρήσουν τις ρίζες τους. ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ να παραμείνουν στις εστίες τους, εκεί όπου γεννήθηκαν, μεγάλωσαν και δημιούργησαν επί σειρά αιώνων οι πρόγονοί τους και συγχρόνως ΖΗΤΑΝΕ απ’ όλους εμάς να κατανοήσουμε τα πολλαπλά προβλήματα που αντιμετωπίζουν και να βοηθήσουμε όπου μπορούμε στην επίλυσή τους.
Όσο για όλους εμάς, τους υπόλοιπους Ξανθιώτες, θα πρότεινα να βρισκόμαστε τακτικά στην ορεινή περιοχή των πομακοχωριών, να απολαμβάνουμε την εκπληκτική ομορφιά του τοπίου, να στηρίζουμε οικονομικά τους αδελφούς μας μουσουλμάνους της περιοχής, να συζητάμε μαζί τους και όπου μπορούμε, να βοηθάμε για την λύση των προβλημάτων τους.
Φαντάζεστε αυτό το Σαββατοκύριακο, να ανηφορήσουν προς τα εκεί, 800-1000 Ξανθιώτες έστω απλά για μία βόλτα, για μια πορτοκαλάδα ή –γιατί όχι- για ένα κεράκι στον Αη Γιώργη του Εχίνου ή στον Ι. Ναό Ιωακείμ και Άννης των Θερμών;