Π. ΚΑΛΑΝΤΖΟΠΟΥΛΟΣ: «Η ΞΑΝΘΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΠΟΛΕΙΣ ΠΟΥ ΣΩΖΟΝΤΑΙ ΑΚΟΜΑ»
Μια ακόμα όμορφη βραδιά απόλαυσαν οι Ξανθιώτες και οι πολυάριθμοι επισκέπτες της πόλης, προχθές στην κεντρική εκδήλωση της πλατείας Μητροπόλεως.
«Δράστες» αυτή τη φορά ο συνθέτης Παναγιώτης Καλαντζόπουλος με την εξαιρετική παρέα του: τη σύντροφό του στη ζωή και στην τέχνη Ευανθία Ρεμπούτσικα, την Έλλη Πασπαλά, την Dilek Koc, τη Ματούλα Ζαμάνη και την «Ορχήστρα του δρόμου». Εκατοντάδες άνθρωποι –ανάμεσά τους οι αυτοδιοικητικοί κ. Στυλιανίδης, Φανουράκης και Μελισσόπουλος- καταχειροκρότησαν άλλη μια εξαιρετική επιλογή των διοργανωτών των φετινών Γιορτών Παλιάς Πόλης.
Ο συνθέτης Παναγιώτης Καλαντζόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε μουσική στο Λονδίνο και στο Παρίσι. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα συνεργάστηκε ως μουσικός με τον Μάνο Χατζιδάκι και ως ενορχηστρωτής στην δισκογραφία. Από το 1986 γράφει μουσική για τον κινηματογράφο, για τηλεοπτικές σειρές, για θεατρικές παραστάσεις και για ντοκιμαντέρ. Το 1993 απέσπασε το πρώτο βραβείο καλύτερης μουσικής για την τηλεοπτική σειρά «Africa» και το πρώτο βραβείο καλύτερης μουσικής τηλεοπτικής διαφήμισης. Το 1999 πήρε το βραβείο μουσικής στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης για την ταινία του Κώστα Καπάκα «Peppermint» και το καλοκαίρι του 1998 έγραψε μουσική για την «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή, που ανέβηκε στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου από το Εθνικό Θέατρο. Έχει ηχογραφήσει συνολικά δεκατρείς δίσκους (προσωπικοί και συμμετοχές), εκ των οποίων οι επτά ήταν με κινηματογραφικές μουσικές. Από το 2003 έχουν με την Ευανθία Ρεμπούτσικα τη δική τους δισκογραφική εταιρία («Cantini»), από την οποία κυκλοφόρησαν αρκετές παραγωγές όπως και το πρόσφατο «Uranya».
«Είναι η πρώτη φορά στην Ξάνθη» είπε ο κ. Καλαντζόπουλος σε συζήτησή μας, σπεύδοντας να τονίσει: «Η Ξάνθη φαίνεται ότι είναι μια από τις τέσσερις πόλεις της Ελλάδας που ακόμα σώζουν ένα πρόσωπο: Ναύπλιο, Χανιά, Ξάνθη, Γιάννενα, δε νομίζω ότι έχει μείνει τίποτε άλλο…». Ο συνθέτης δηλώνει ότι «κατά μία έννοια, ένα κομμάτι του εαυτού μου είναι από αυτά τα μέρη, αφού η μητέρα μου είναι από την Καβάλα. Είμαι λοιπόν κατά το ήμισυ Μακεδόνας -και μάλιστα σεφαραδίτης- και το άλλο μισό είναι Πελοπόννησος και Μικρά Ασία» και προσθέτει: «Αν κι έρχομαι σπάνια, αισθάνομαι μια οικειότητα μ’ αυτά τα μέρη για κάποιο λόγο, δεν ξέρω αν είναι το DNA… Υπάρχει και κάτι που μ’ αρέσει στα πρόσωπα. Το απόγευμα κάναμε μια υπέροχη κουβέντα με μια κυρία που κατέβαινε την παλιά πόλη μ’ ένα μπαστούνι. Μ’ αρέσει η χροιά της φωνής των ανθρώπων εδώ, μιλάνε μ’ ένα τέτοιο τρόπο που αποκλείεται να χάσεις λέξη! Είναι ντούρα, καθαρή η φωνή και χωρίς φόβο».
«Η ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ ΕΧΕΙ ΠΕΘΑΝΕΙ!»
Ανιχνεύοντας τα μελλοντικά σχέδια του συνθέτη, μας κατατέθηκαν τα εξής: «Λήγοντας η θερινή περίοδος και επειδή οι καιροί είναι δύσκολοι –δουλειές σαν τις δικές μας είναι πιο ευάλωτες σε τέτοιες εποχές- αποφασίσαμε τουλάχιστον μέχρι τα Χριστούγεννα να κάνουμε μια ανάπαυλα με την «Ορχήστρα του δρόμου». Να ξαναδούμε το υλικό μας και να φτιάξουμε πολλά πράγματα που περιμένουν. Τέλος, θέλουμε να δούμε και το ζήτημα του εξωτερικού, όπου η μουσική της «Ορχήστρας του δρόμου» έχει μια σημαντική ανταπόκριση, μέσα από τα μουσικά «χαρμάνια» που κάνουμε. Θέλουμε να δώσουμε μια ανάσα σ’ αυτό και να το εξάγουμε μέσα από συναυλίες».
Όσον αφορά τη δισκογραφία, ο Παναγιώτης Καλαντζόπουλος υπερτονίζει το πασίδηλο: «Η δισκογραφία έχει πεθάνει. Τα τοπικά ρεπερτόρια θα περάσουν μια πολύ μεγάλη, ακραία κρίση, θα δυσκολεύονται πια. Όπως άλλωστε ήδη γίνεται, ειδικά στα νέα παιδιά που προσπαθούν να βγάλουν τις δουλειές τους προς τα έξω. Οι κεραίες μου δεν πιάνουν κάτι, έχω τη διάγνωση αλλά δεν έχω τη θεραπεία. Βέβαια, υπάρχουν θεραπείες, αλλά τα συμφέροντα δεν αφήνουν να εφαρμοστούν. Είναι μια πολύ βαριά βιομηχανία –όπως και η αμερικανική των ταινιών- κι ίσως αν “χτυπηθεί” να ενθαρρυνθούν κάποιες λύσεις. Πάντως για τους νέους θα είναι δύσκολο είτε δημιουργούν στο Μαρόκο είτε στη Γαλλία είτε οπουδήποτε. Τα τοπικά ρεπερτόρια θα υποφέρουν, έτσι κι αλλιώς δεν περνάμε πολύ γόνιμες εποχές σε τίποτα… Ωστόσο, κάπου-κάπου ακούω και κάποιο καλό τραγούδι. Με λιγότερη συχνότητα από την εποχή του Καλδάρα και του Τσιτσάνη, αλλά κάτι βγαίνει εδώ κι εκεί. Το τι μέλλει γενέσθαι πάντως είναι αόρατο…».
Τέλος, αξίζει να καταγραφεί η άποψη του συνθέτη για την Dilek Koc, αλλά και το χρονικό της γνωριμίας τους: «Με τη Ντιλέκ συναντιόμαστε μουσικά πού και πού, εγώ κι η Ευανθία τής έχουμε μια πολύ μεγάλη εκτίμηση, αγάπη και θαυμασμό για τη φωνή της και γι’ αυτό που είναι. Η πρώτη επαφή μας έγινε μέσα από μια τηλεοπτική εκπομπή της Θεσσαλονίκης, ένα πρωί Χριστουγέννων που την είδαμε κι είχαμε μείνει αυτό που λένε… “κάγκελο”. Είναι πολύ σπάνιο στην τηλεόραση να πάθεις τέτοιο πράγμα, μέσα σ’ αυτό τον ορυμαγδό που περνάει κάθε μέρα από την οθόνη. Την είδαμε σε ερμηνεία κλασικής οθωμανικής μουσικής και τρελαθήκαμε! Και κάνοντας την μουσική της “Πολίτικης κουζίνας”, γίναμε σχεδόν… ντέντεκτιβ για να την βρούμε, μην ξέροντας ότι μένει στη Θεσσαλονίκη ή κάτι άλλο γι’ αυτήν. Νομίζαμε ότι μένει στην Τουρκία. Την βρήκαμε κι έχουμε μια σχέση που ψάχνει να βρει ευκαιρία για συνεργασίες».
DILEK KOC: ΠΡΟΣ ΝΕΟ ΔΙΣΚΟ ΣΕ ΜΙΑ… ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ
Αντίστοιχα αισθήματα για τη δημιουργική μουσική παρέα του Παναγιώτη Καλαντζόπουλου καταθέτει και η Dilek Koc, η οποία γεννήθηκε στην Αττάλεια της Τουρκίας κι έκανε τα πρώτα μουσικά βήματά της στο Σύλλογο Πολιτισμού και Τέχνης της Κωνσταντινούπολης. Πριν δέκα χρόνια μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη, όπου άρχισε σπουδές στη βυζαντινή μουσική, πήρε μαθήματα φωνητικής και συμμετείχε σε διάφορα μουσικά σχήματα. Στη δισκογραφία πρωτοεμφανίστηκε στο πλάι του Ross Daly, ενώ αργότερα συνεργάστηκε με τον Γιώργο Καζαντζή στον δίσκο «Σέρρα», τραγουδώντας το «Αyrlik» που ήταν η μεταφορά του «Ήτανε αέρας» (Λιζέτα Καλημέρη) στα τουρκικά. Το 2003 συμμετείχε στο σάουντρακ της «Πολίτικης κουζίνας» τραγουδώντας το «Βaharat, tarcin ve buse» («Μπαχάρι, κανέλλα και φιλί») σε μουσική της Ευανθίας Ρεμπούτσικα. Το 2004 συνεργάστηκε με τον Μιχάλη Νικολούδη στον δίσκο «Balkan voices II» και με τον Γιώργο Καζαντζή στον δίσκο «Του έρωτα και του ουρανού» τραγουδώντας το ομώνυμο τραγούδι στα τουρκικά σε δικό της στίχο. Μετείχε σε συναυλίες με τους Θωμά Κοροβίνη, Ευανθία Ρεμπούτσικα, Σαβίνα Γιαννάτου, Νίκο και Γιασεμή Σαραγούδα, Σόλωνα Λέκκα, Λιζέτα Καλημέρη, Γιώργο Καζαντζή κ.α. Τα τελευταία χρόνια εμφανίζεται σε μουσικές σκηνές της Θεσσαλονίκης αλλά και της Αθήνας, ερμηνεύοντας τα περίφημα «καφέ αμάν» και σε συναυλίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό με τραγούδια της οθωμανικής κλασικής μουσικής.
«Είναι η τρίτη φορά που έρχομαι στην Ξάνθη» είπε η Dilek Koc σε συνομιλία μας: «Την πρώτη σε κάποιο χωριό της περιοχής, τη δεύτερη στο ανοιχτό θέατρο πριν τέσσερα χρόνια, αλλά τότε έβρεξε κι έβγαλε κρύο και μας χάλασε τη βραδιά. Είμαι και αρχιτεκτόνισσα κι έχω να πω ότι η Ξάνθη είναι πάρα πολύ γραφική πόλη και πολύ όμορφη». Με «βάσεις» τη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα, η Dilek Koc «τριγύρισε» φέτος την Ελλάδα με το μουσικό σχήμα της, με το οποίο παρουσιάζουν παραδοσιακά τραγούδια, ελληνικά και τουρκικά, καθώς και τραγούδια των προσφύγων. «Με την Ευανθία Ρεμπούτσικα πήγαμε στα φεστιβάλ των Πρεσπών και των Ανωγείων, ενώ –από την “Πολίτικη κουζίνα” και μετά- συμμετέχω και στο αποψινό σχήμα, αλλά όχι μόνιμα», λέει.
Όσον αφορά τα μελλοντικά σχέδια της, αυτά περιλαμβάνουν μια καλή δισκογραφική δουλειά της, για την οποία –με το θάρρος της φιλίας μας- δεν… μας αφήνει ν’ αποκαλύψουμε μια μεγάλη και μερικές επί μέρους εκπλήξεις… «Έχουμε ακόμα κάποιες συναυλίες μπροστά μας» λέει η ίδια, «αλλά το πιο σημαντικό τώρα είναι να τελειώσει το νέο album. Θα έχει αγαπημένα τραγούδια από Έλληνες και Τούρκους, ενώ μερικά είναι δίγλωσσα. Φαντάζομαι ότι θα έχει τελειώσει περίπου το Νοέμβριο και είναι η δεύτερη προσωπική δουλειά μου μετά το «Karsi». Επίσης, υπάρχουν συμμετοχές σε διάφορα σχήματα, ενώ έχουμε κάνει κι ένα ντουέτο με την Αρετή Κετιμέ και σε λίγο θα κυκλοφορήσει ένα τραγούδι στο οποίο έχω γράψει τους στίχους. Ξέρω ότι θα είμαστε ένα μήνα στην “Αίγλη” (σσ. στη Θεσσαλονίκη) με τον Θωμά Κοροβίνη και βλέπουμε, είμαστε στο σχεδιασμό».
Θοδωρής Μπακάλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου