Όταν θέλουμε, μπορούμε!

Αγαπητοί αναγνώστες,
Η στήλη «Όταν θέλουμε μπορούμε» η οποία θα είναι κοντά σας κάθε Σάββατο έχει τη χαρά να φιλοξενεί σήμερα την επιστολή μιας φίλης αναγνώστριας με το παρακάτω θέμα:

«Καλησπέρα σας και συγχαρητήρια για την όμορφη στήλη σας.
Ο δικός μου προβληματισμός είναι μεν προσωπικός, αλλά θα έλεγα πως περισσότερο αποτελεί ένα κοινωνικό πρόβλημα που βασανίζει μεν πολλούς, αλλά ελάχιστοι ίσως τολμούν να το παραδεχτούν..

Κάθε άτομο που γνωρίζω ακούω πως νιώθει μοναξιά!! Στον άλλον λείπει ένα ταίρι, στον άλλον ένας φίλος και σε άλλον ο ίδιος του ο εαυτός! Προσωπικά θα ήθελα πάρα πολύ να συναναστρέφομαι άτομα που ξέρουν να αγαπούν, να μοιράζονται και να συνυπάρχουν αρμονικά κι όμως στην ζωή μου δεν βρήκα κανέναν που να σκέφτετε κάπως έτσι! Από την άλλη, όμως, γνωρίζω κόσμο που παραπονιέται πως είναι μόνος!! Και αναρωτιέμαι γιατί τόση μοναξιά στην ψυχή μας; Θα μ’ ενδιέφερε πάρα πολύ μια άλλη γνώμη πάνω σ’ αυτό.
Με εκτίμηση Α.Σ».

Μοναξιά... Υπάρχουν στ’ αλήθεια τόσοι πολλοί άνθρωποι που είναι μόνοι…άλλοι αναγκαστικά και άλλοι από προσωπική επιλογή.. Ακόμα και οι δεύτεροι, όμως, τη βιώνουν έντονα και είμαι σίγουρη, πως αν μπορούσαν, θα επέλεγαν κάτι διαφορετικό στη θέση της.. Πιστεύω πως οι άνθρωποι κλείνονται πια στον εαυτό τους γιατί έχουν να αντιμετωπίσουν μια καθημερινότητα με πλήθος προβλημάτων, ενώ αντίθετα δεν έχουν σχεδόν καθόλου χρόνο για ξεκούραση..
Η σύναψη σχέσεων (κάθε είδους σχέσεων, φιλικών, αισθηματικών κλπ) αποτελεί για τους περισσότερους σήμερα.. αποστολή στο μέτωπο! Οι έντονοι ρυθμοί της ζωής μας, το άγχος (που σήμερα πια περισσεύει στο καθένα μας ), η αγωνία του πως θα ρυθμίσουμε αυτό και πως θα πετύχουμε εκείνο, τα καθημερινά προβλήματα, οι πολλαπλές έγνοιες, όλα συντελούν στο να μη βρίσκουμε εύκολα ισορροπίες τόσο με τον εαυτό μας όσο και με τους άλλους.. Δεν έχουμε καν χρόνο να σκεφτούμε τι θέλουμε από τη ζωή μας, τι μας ευχαριστεί.. Βάζουμε σε προτεραιότητα καθετί εκτός από τον συνάνθρωπο και λίγες ξέγνοιαστες στιγμές πλάι του..! Νομίζω πως επιπρόσθετα, έχουμε γίνει και ιδιαιτέρως απαιτητικοί με τους άλλους, γιατί δεν έχουμε συγκεκριμένο ζητούμενο, γιατί κάνουμε πράγματα που δε ταιριάζουν στη φύση μας και έχουμε αποπροσανατολιστεί..
Πόσοι είναι στ’ αλήθεια οι άνθρωποι που είναι περιτριγυρισμένοι από φίλους και γνωστούς, αλλά νιώθουν πάντα μόνοι; Εσωτερική μοναξιά ή αλλιώς χάσιμο της πυξίδας.. Έχουμε άραγε χρόνο και διάθεση να αναρωτηθούμε:Ποιος είμαι και τι πραγματικά θέλω να κάνω σ’ αυτή τη ζωή; Να μαζέψω χρήματα; Να γυρίσω όλο τον κόσμο; Να δημιουργήσω; Να βοηθήσω; Να αγαπήσω;
Γράφεις «κι όμως στην ζωή μου δεν βρήκα κανέναν που να σκέφτεται κάπως έτσι! Από την άλλη, όμως, γνωρίζω κόσμο που παραπονιέται πως είναι μόνος»!!! Αντίφαση ε; Σε τι σκέψεις σε βάζει άραγε; Μήπως ότι τριγύρω μας υπάρχουν κι άλλοι πολλοί που σκέφτονται όπως εσύ, που ζητούν έναν άνθρωπο να μιλήσουν, να επικοινωνήσουν και να εκφράσουν αυτά που κρύβουν στη ψυχή τους και που έχουν μάθει να καταπνίγουν, να αγνοούν ή να ξεχνάνε; Είναι μέσα τους κι αυτοί το ίδιο καλοί ακροατές και ξέρουν να βοηθήσουν σε μια κατάσταση, αλλά ο παρα-πολιτισμός μας έφερε τη λήθη και σχεδόν κανένας άνθρωπος πια δε θυμάται τις πραγματικές του ανάγκες ή δεν τολμά να εμπιστευτεί.. Αφού υπάρχεις εσύ, υπάρχουν σίγουρα κι άλλοι! Μόνο που διστάζουν, έχουν συνηθίσει να κρύβονται ή θεωρούν πως η ανθρώπινη επαφή είναι πια στις μέρες μας είδος πολυτελείας ή και απαγορευμένη ακόμα και έτσι κρατάνε τις σκέψεις τους στην αφάνεια για να είναι εκεί «ασφαλείς». Τίποτα δεν χαρίζεται σ’ αυτή τη ζωή, όλα κερδίζονται με κόπο! Αυτοί οι άνθρωποι υπάρχουν, αλλά πρέπει να ψάξεις για να τους βρεις! Σκέψου πως είσαι ένα ον γεμάτο αγάπη και μετά ψάξε να βρεις τρόπους να μοιραστείς αυτό το συναίσθημα: Λένε πως τα μεγάλα και σημαντικά πράγματα απαιτούν και μεγάλες αποφάσεις! Μήπως δε προσπάθησες αρκετά; Οι άνθρωποι τη σημερινή εποχή είναι πιο κλειστοί λόγω των προβλημάτων τους και επομένως οι προσπάθειες προσέγγισής τους είναι αναμενόμενο να είναι πιο πολλές και πιο δύσκολες. Τόλμα να πάρεις το ρίσκο. Πλησίασε περισσότερο τους ανθρώπους που θα ήθελες, συζήτησε μαζί τους, αφιέρωσέ τους χρόνο για να κάνετε κάτι μαζί. Μίλα για τον εαυτό σου και δώσε την ευκαιρία να σε γνωρίσουν καλύτερα και να σε εμπιστευτούν. Ακόμα, ενδιαφέρσου για κάτι που μπορεί να τους απασχολεί. Το να γίνεις ακροατής σε ένα πρόβλημα, αρκεί για να αισθανθούν τη στήριξή σου. Σου προτείνω λοιπόν να δημιουργήσεις τις προϋποθέσεις. Πρώτα πρέπει να οργώσεις τη γη, να σπείρεις και ποτίσεις τους σπόρους, έπειτα να κάνεις για ένα διάστημα υπομονή και τότε θα έρθει και η ώρα για τη συγκομιδή των καρπών!

e-mail: kitastr@yahoo.gr
Ενώ για όσους δεν διαθέτουν ή δεν επιθυμούν να μου στείλουν email, μπορούν να στέλνουν τα γράμματά τους στη διεύθυνση της εφημερίδας «Θράκη» :
Εφημερίδα ΘΡΑΚΗ
για τη στήλη «Όταν θέλουμε, μπορούμε»
28ης Οκτωβρίου και Ελπίδος 1
Τ.Κ 67100