Εφημερίδα "ΘΡΑΚΗ"

« Αγαπητή Κική,
Έχω έντονο προβληματισμό.. Αναρωτιέμαι συχνά πως και γιατί γίναμε έτσι όπως είμαστε σήμερα. Γιατί εμείς οι άνθρωποι επιλέγουμε και κρίνουμε πλέον τόσο πολύ με βάση τα οικονομικά κριτήρια; Γιατί κοιτάμε κοινωνικές θέσεις; Γιατί συσσωρεύουμε χρήμα και πάντα θέλουμε κι άλλο; Γιατί κοιτάμε το status γενικά σε έναν άνθρωπο; Ποτέ μου δεν έβαλα ως κριτήριο τίποτα από τα παραπάνω όσον αφορά τη ζωή μου και τις σχέσεις μου με τους ανθρώπους, αλλά βλέπω ότι αυτή η τάση επικρατεί τόσο έντονα πλέον.. Γιατί αλήθεια οι άνθρωποι κρίνουν τόσο στενόμυαλα και στενόκαρδα; Τι έχουμε πάθει επιτέλους;
“Περσεφόνη” »


Το θέμα που θέτεις είναι άξιο πολλών πολλών ωρών συζήτησης.. Είναι παραπάνω από προφανές ότι τα κριτήριά μας όπως και οι προδιαγραφές που έχουμε πλέον στο μυαλό μας για το πώς θα ζήσουμε και για τις διαπροσωπικές σχέσεις που θα κάνουμε έχουν αλλάξει.. Πάρε ένα απλό παράδειγμα. Ακόμα και οι κουμπάροι μας, οι άνθρωποι εκείνοι που θα βρεθούν σε μια από τις πιο σημαντικές στιγμές της ζωής μας, στο γάμο μας, δεν είναι πια τις περισσότερες φορές οι πιο καλοί μας φίλοι, αλλά ισχυροί και εύρωστοι οικονομικά άνθρωποι που ο λόγος τους μετράει. Ακόμα και οι ίδιοι οι σύντροφοί μας.. Πόσες φορές οι γονείς συμβουλεύουν τα παιδιά τους να παρατήσουν τους έρωτες και να παντρευτούν ευκατάστατους συντρόφους; Να ζήσουν μια καλή ζωή; Ευτυχισμένη ζωή όμως, θα είναι; Σχέσεις αμοιβαίων συμφερόντων θαρρώ πως λέγονται τέτοιου είδους παραδείγματα.. Όταν ακούω κάτι τέτοιες ιστορίες θυμάμαι μετά τη γιαγιά μου να μου διηγείται για τον έρωτάς τους με τον παππού μου. Σχεδόν δεν είχαν να φάνε, ήταν όμως αληθινά ευτυχισμένοι γιατί είχαν αγάπη, δεν τους ένωναν τα κτήματα και οι προίκες..
Ευθύνεται κατά τη γνώμη μου σε μεγάλο βαθμό, αυτό που πολλοί αποκαλούν σήμερα σύστημα. Ωστόσο πιστεύω πως δε φταίει μόνο αυτό. Φταίμε κι εμείς που το ακολουθούμε και δε βάζουμε σε λειτουργία τη κριτική μας ικανότητα και σκέψη. Το σύστημα περνάει τα πρότυπά του κι εμείς τα ακολουθούμε για να μη νιώθουμε μόνοι.. Εδώ τώρα δε θα μιλήσουμε για τα οικονομικά προβλήματα που δημιουργούν ανασφάλεια. Αυτό αποτελεί μια άλλη θεματική. Εδώ μιλάμε για τη θεοποίηση του χρήματος και του κοινωνικού status.Άραγε δε μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένοι και με τα λίγα; Τι πραγματικά συνθέτει την ευτυχία ενός ανθρώπου; Όσοι έχουν πολλά είναι στ’ αλήθεια ευτυχισμένοι; Είναι άραγε προτιμότερη μια ζωή που όλο τρέχουμε για να αποκτήσουμε κι άλλα.. κι άλλα.. κι άλλα.. και που στο τέλος δε βρίσκουμε και ποτέ τον καιρό να χαρούμε όλα αυτά που με τόσες θυσίες αποκτήσαμε; Τρέχουμε και γεμίζουμε άγχος για ένα τίποτα.. για να ζήσουμε τελικά ένα τίποτα.. Μια ζωή χαράμι.. Κι ας αναρωτηθεί ο καθένας μας: Αντέχεται αυτό;
Επίσης άλλη μια βασική επιδίωξη μας είναι να εντυπωσιάζουμε.. Αγοράζοντας το πανάκριβο ρούχο, το τάδε σούπερ μοντέλο αυτοκινήτου, το παραθαλάσσιο εξοχικό μας που ασφαλώς κόστισε πολύ παραπάνω από του γείτονα κλπ κλπ Η τραγική αλήθεια είναι μία: Σε έναν κόσμο που έχει καταστεί ιδιαιτέρως δύσκολο πια να βρούμε τη ψυχική μας ικανοποίηση μέσα από την επαφή με τους άλλους, αναγκαζόμαστε να τη βρούμε παίζοντας στο παιχνίδι που παίζουν οι πολλοί: Ανταγωνισμός -εντυπωσιασμός- προβολή. Σκοπός του παιχνιδιού είναι να φτάσεις όσο πιο ψηλά γίνεται, κοινωνικά και οικονομικά.. γιατί στη πραγματικότητα σε όλα τα υπόλοιπα μένεις πίσω.. Κάπως έτσι, όλοι σε θαυμάζουν και σε υπολήπτονται.. Ξεγελιέσαι κι εσύ και βρίσκεις τη ψυχική πληρότητα που ζητάς.. Έτσι νομίζεις όμως, γιατί στην πραγματικότητα δεν έχεις τίποτα, γι' αυτό και δεν είναι ποτέ αρκετά αυτά που έχεις.. Νομίζεις ότι είσαι ευτυχισμένος, αλλά δεν είσαι. Το ακριβό πουκάμισο δεν το αγοράζεις επειδή είναι ωραίο και ποιοτικό, το αγοράζεις για να καλύψεις το ψυχικό κενό που νιώθεις. Αυτό όμως δεν το γνωρίζεις. Βλέπεις ότι αυτό κάνουν όλοι και νομίζεις ότι είναι και το σωστό. Κανείς όμως δεν μπαίνει στη διαδικασία της αναζήτησης, να βρει τι είναι αυτό που θέλει πραγματικά. Άλλωστε πρόκειται για μια διαδικασία επώδυνη που κανείς δεν αντέχει..
Να ελπίσουμε ότι κάποτε αυτό θα αλλάξει ? Ναι! Αλλά πρέπει επιτέλους να αποφασίσουμε πως δε μας αρέσει να ζούμε έτσι! Πως δε θέλουμε να είμαστε πια σκλάβοι προτύπων και συμφερόντων! Πιόνια.. Γιατί αυτό είμαστε.. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να δεις ότι η δική σου ευτυχία περνά μέσα από την ευτυχία του διπλανού σου, πως είναι τα μικρά που έχουν σημασία! Αν όμως κάνεις προσπάθεια να το δεις, τότε θα δεις τι σημαίνει να ζεις πραγματικά ελεύθερος!
e-mail: kitastr@yahoo.gr
Ενώ για όσους δεν διαθέτουν ή δεν επιθυμούν να στείλουν email, μπορούν να στέλνουν τα γράμματά τους στη διεύθυνση της εφημερίδας «Θράκη» :
Εφημερίδα ΘΡΑΚΗ
για τη στήλη «Όταν θέλουμε, μπορούμε»
28ης Οκτωβρίου και Ελπίδος 1
Τ.Κ 67100