Υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές

Γράφει ο ΤΕΝΗΣ ΚΑΜΑΡΙΔΗΣ

Πριν λίγες ημέρες αποφάσισα να κάνω μια «βαρκάδα» κατά μήκος της παράκτιας ζώνης, από το λιμάνι των Αβδήρων μέχρι και το Δέλτα του Νέστου. Η βόλτα ήταν ιδιαίτερα απολαυστική και συγχρόνως… εξοργιστική! Απολαυστική, γιατί η ομορφιά της συγκεκριμένης περιοχής είναι εξαιρετική, έως σπάνια και εξοργιστική γιατί καταφέρνουμε ένα τέτοιο τάλαντο να το «διατηρούμε» θαμμένο!

Η δικαιολογία περί «συνθηκών» και οδηγιών περιβαλλοντικού περιεχομένου, φαντάζει αρκετά φτωχή, όταν κάποιος αναλογιστεί τι θα μπορούσε να γίνει και πόσα οφέλη θα μπορούσε να αποκομίσει ο νομός μας με ήπιες παρεμβάσεις στο χώρο.
Το πρώτο πράγμα που σκέφθηκα παρορμητικά, ήταν η… ανικανότητα των δύο παραλιακών Δημάρχων στο να αξιοποιήσουν κατάλληλα και να εκμεταλλευτούν προς όφελος των πολιτών την περιοχή. Το ίδιο πιστεύω θα έκανε ο οποιοσδήποτε βρισκόταν στην θέση μου συγκρίνοντας το επίμαχο σημείο με άλλες ανάλογες περιοχές της χώρας, εξίσου ενδιαφέρουσες περιβαλλοντικά, που κατόρθωσαν όμως και βρήκαν τρόπους αξιοποίησης.
Συζητώντας και με τους δύο δημάρχους, κατάλαβα ότι το πρόβλημα βρίσκεται κάπου αλλού… Η ασυνεννοησία μεταξύ των κεντρικών αρμοδίων υπηρεσιών και της περιφέρειας στο μεγαλείο της! Η γραφειοκρατία δε και οι προϋποθέσεις τέτοιου είδους παρεμβάσεων απαγορευτικές!
Από την μία η Αθήνα υποστηρίζει πως θα πρέπει οι Δήμοι να εκμεταλλευτούν τους φυσικούς τους πόρους, ώστε να διευκολύνουν οικονομικά το κέντρο, ενώ την ίδια στιγμή ορθώνει τοίχους και βάζει κυριολεκτικά τρικλοποδιές, σε οποιαδήποτε πρωτοβουλία αξιοποίησης αυτών των πόρων- περιουσιών. Ιδιαίτερα, όταν σε όλα αυτά μεσολαβεί η Κτηματική Υπηρεσία του Δημοσίου, η οποία συμπεριφέρεται ως ο τσιφλικάς της υπόθεσης! Καταλαβαίνουν οι έχοντες σχέση τι εννοώ…
Ρώτησα για παράδειγμα τον Δήμαρχο Τοπείρου, γιατί δεν αξιοποιεί το κάμπινγκ Μαγγάνων, με το σκεπτικό ότι θα μπορούσε να γίνει ένας σύγχρονος χώρος κατασκήνωσης με όλα όσα προβλέπονται για μία αξιοπρεπή διαμονή- διακοπές των δημοτών του και όχι μόνο…
Ακούγοντας τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για να γίνει κάτι τέτοιο, κυριολεκτικά κουφάθηκα! Στα 34 περίπου στρέμματα που διαθέτει εκεί ο Δήμος επιτρέπονται μόλις 70 θέσεις τροχόσπιτων- αντίσκηνων με μία δαπάνη αρκετών… εκατομμυρίων ευρώ, γεγονός που καθιστά απαγορευτική την όποια παρέμβαση, άρα παραμένει αναξιοποίητη όλη η περιοχή!
Στην περίπτωση του κάμπινγκ Μυρωδάτου το πρόβλημα που δημιουργείται για την τουριστική του εκμετάλλευση προέρχεται εκ των έσω… Εκεί κάποιοι δεν θέλουν την τουριστική αναβάθμιση της περιοχής για τους δικούς τους λόγους, που αφορούν σε μικροσυμφέροντα και μικροπολιτικές…
Άρα λοιπόν εκτός από τον μεγάλο «εχθρό» της τουριστικής ανάπτυξης της παραλίας μας που ακούει στο όνομα «κεντρικά δημοσίων υπηρεσιών», έχουμε και άλλον έναν εχθρό, τον… ίδιο μας τον εαυτό! Αν δεν συμπράξουν και δεν συμφωνήσουν όλοι οι τοπικοί φορείς και οι πολιτικές δυνάμεις, με στόχο την ενιαία ανάπτυξη της παραλίας μας και έχοντας απέναντι ένα τέτοιο «τέρας» όπως πολύ εύστοχα έχει χαρακτηρισθεί η γραφειοκρατία αλλά και οι προϋποθέσεις που βάζουν τα κεντρικά των υπηρεσιών, ποτέ δεν πρόκειται να ελπίσουμε σε κάτι καλύτερο για την εκπληκτική αυτή περιοχή μας.
Ας μην ξεχνάμε, ότι η παραλιακή ζώνη του νομού μας, θεωρείται η «μπανιέρα»- όπως κάποιος είπε χαρακτηριστικά- των περισσοτέρων χωρών της Βαλκανικής ενδοχώρας, η οποία αρχίζει σιγά- σιγά και διαμορφώνει μια μεσοαστική τάξη από την οποία προσβλέπουμε (και πρέπει να προσβλέπουμε) πολλά οφέλη…
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι βλέπουν το Θρακικό πέλαγος σαν τόπο ιδανικών διακοπών με την προϋπόθεση ότι θα υπάρχουν και οι ανάλογες υποδομές. Υποδομές οι οποίες σήμερα δεν υπάρχουν ούτε στοιχειωδώς… Και αν δεν φροντίσουμε εμείς να δημιουργηθούν, τότε θα παραμείνουμε στην εσωστρέφειά μας, στη μιζέρια και τη κακομοιριά μας!
Και επιτέλους είναι καιρός να πάρουμε από τους βόρειους γείτονές μας αυτά που προσδοκούσαμε όλα αυτά τα χρόνια γιατί μέχρι στιγμής το μόνο που πήραμε ήταν τα «αποβράσματά» τους και τίποτα άλλο! Ας μην ξεχνάμε ότι… υπάρχουν και αλλού πορτοκαλιές, γι’ αυτό ας σπεύσουμε να πουλήσουμε πρώτοι εμείς τα δικά μας «πορτοκάλια» πριν… σαπίσουν επάνω στα δένδρα!