Μέσα από μια συζήτηση εφ’ όλης της ύλης με την πρόεδρο του Πολιτιστικού Συλλόγου Καρυοφύτου κα Ελένη Παντέρμαλη, η «Θ» αφουγκράστηκε και καταθέτει τα περί της ζωής και των προβλημάτων του χωριού.Το Άνω Καρυόφυτο είναι ένα μικρό, πανέμορφο και ιστορικό χωριό του νομού Ξάνθης που διοικητικά ανήκει στο δήμο Σταυρούπολης και η παλαιότερη ονομασία του ήταν Κόζλουτζα. Σύμφωνα με την απογραφή του 2001 ο πληθυσμός του είναι 144 κάτοικοι και βρίσκεται 41 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Ξάνθης, σε υψόμετρο 560 μέτρων και στον επαρχιακό δρόμο Ξάνθης-Δράμας ή καθ’ οδόν για τον Λειβαδίτη και το Δασικό Χωριό Ερυμάνθου. Ενδιαφέρον βρήκαμε το γεγονός ότι το χωριό διατηρεί και αρκετά ενημερωμένο blog στο διαδίκτυο (karyofyto.blogspot.com).
Ο πολιτιστικός σύλλογος του χωριού μετράει ήδη δύο χρόνια ζωής και η ίδρυσή του αποτέλεσε ένα από τα πρώτα ρεπορτάζ του γράφοντος στη «Θ». «Έχουμε μια δραστηριότητα δύο χρόνων και βρισκόμαστε σε πολύ καλό επίπεδο, έχοντας ήδη 150 μέλη» λέει η πρόεδρος του συλλόγου κα Παντέρμαλη: «Η κεντρική εκδήλωση που κάνουμε είναι η κοπή βασιλόπιτας στις αρχές του χρόνου, ενώ ενδιάμεσα προσπαθούμε να φέρουμε κάποιον θίασο, όπως πέρυσι στην πλατεία του χωριού με πολύ μεγάλη επιτυχία. Σκεφτείτε ότι υπήρχαν άτομα που έκλαιγαν από συγκίνηση γιατί δεν είχαν δει ποτέ ζωντανά να παίζεται ένα θεατρικό έργο! Επίσης, κάνουμε μια εκδήλωση στην πλατεία του χωριού για να ενισχύσουμε και τα μαγαζιά μας μέσα στον Ιούλιο. Προσπαθούμε να το κάνουμε τότε για να γίνει πριν τον Δεκαπενταύγουστο και πριν κρυώσει ο καιρός για το Καρυόφυτο. Φέτος θέλουμε να κάνουμε μια εκδρομή για τους κατοίκους του χωριού, όμως δεν έχουμε οικονομικές δυνατότητες και είναι λίγο δύσκολο».
Η κα Παντέρμαλη αναφέρεται στις σχέσεις του συλλόγου με τον δήμο, οι οποίες διαφαίνονται ολίγον… περιπετειώδεις, με αιχμή τη δημιουργία χώρου για ιατρικές εξετάσεις των κατοίκων: «Ο δήμος μας έδωσε μια φορά 500 ευρώ, ενώ με τον δήμαρχο είχαμε έρθει σε μεγάλη κόντρα. Δεν μας δέχτηκε από την αρχή σαν σύλλογο, μας έδιωξε γιατί θέλουμε να κάνουμε στο χωριό μας έναν χώρο ώστε να μπορεί να έρχεται γιατρός και να εξετάζει τους κατοίκους. Αυτή η ιστορία ξεκινάει πριν είκοσι χρόνια, δίνοντας τότε 150.000 για μια υποτυπώδη κατασκευή. Όμως τώρα εκεί έγινε ξενοδοχειακή μονάδα η οποία θέλει να πάρει και το οικόπεδο, μπλέχτηκαν συμφέροντα και φτάσαμε σε σημείο να… λογομαχούμε μέσα στην πλατεία με τον δήμαρχο. Κι όμως, δώσαμε την αίθουσα της εκκλησίας και γίνονται εκεί οι εξετάσεις. Δεν μπορούμε όμως να λέμε ότι το Καρυόφυτο αναπτύσσεται, να έχουμε τρεις ξενοδοχειακές μονάδες και να μην υπάρχει ένας χώρος που ανά πάσα στιγμή να έχει τις πρώτες βοήθειες για ν’ αντιμετωπιστεί κάτι που πιθανόν θα συμβεί! Ένα τσίμπημα φιδιού ή μέλισσας. Και εκείνο που βρίσκω τελείως απαράδεκτο είναι ότι δεν επιτρέπεται εκείνοι που κάνουν τις ξενοδοχειακές μονάδες να μην ξέρουν ή να μην εκπαιδεύουν κάποιους ώστε να μπορούν να δώσουν πρώτες βοήθειες μέχρι να έρθει ένα ασθενοφόρο. Δεν είναι παράλογο το αίτημά μας…». Όσον αφορά το μέλλον του αιτήματος, η πρόεδρος επισημαίνει: «Σαν σύλλογος φτάσαμε μέχρι την Επιτροπή Δήμων και Κοινοτήτων, η Διεύθυνση Γεωργίας έδωσε το οικόπεδο στον δήμο, πήγαμε να το πάρουμε και δεν τα καταφέραμε. Ωστόσο, έχουμε μια προθεσμία ενός χρόνου μέχρι να εκδοθεί η άδεια και τριών χρόνων μέχρι να χτιστεί. Από τον Φεβρουάριο περιμένουμε να κατατεθεί το τοπογραφικό στην Πολεοδομία για να βγει η άδεια. Δεν θα το αφήσουμε όμως έτσι».
«ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ Ν’ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΤΕΙ Η ΠΕΡΙΟΧΗ ΜΑΣ, ΑΛΛΑ ΘΕΛΕΙ ΠΟΛΛΗ ΔΟΥΛΕΙΑ»
«Αυτό που πρωτίστως μας ενδιαφέρει σ’ αυτό το χωριό που αρχίζει και αναπτύσσεται, είναι να μην σταματήσει η ιστορία μας» λέει η κα Παντέρμαλη: «Είναι ένα μαρτυρικό χωριό που έχασε ανθρώπους και είδε τις περιουσίες των παππούδων μας να καίγονται. Αναπήδησε μέσα από τη φωτιά και την καταστροφή και ξαναέγινε αυτό το χωριό που βλέπετε, μόνο του. Με την αγάπη κάποιων ανθρώπων και το άνοιγμα κάποιων καταστημάτων, όπως αυτό του Γιώργου Αρβανιτίδη. Τον οποίο μάλιστα τίμησε με αναμνηστική πλακέτα ο σύλλογός μας στην πρώτη κοπή πίτας του».
Η πρόεδρος ζητά την παρουσία νέων ανθρώπων στο χωριό. Μετά από μακρά κουβέντα μας γύρω από το ζήτημα, λέει: «Είναι ευλογημένο το χωριό μας, έχουν έρθει και άνθρωποι που είχαν μια καλή ζωή και όλες τις ανέσεις στις πόλεις, ρίχνοντας χιλιάδες ευρώ για να κάνουν το σπίτι τους. Αυτοί οι άνθρωποι μπαίνουν στα προβλήματά μας, συμμετέχουν και μας καθοδηγούν να κάνουμε ό,τι καλύτερο. Θέλουμε να διορθώσουμε τους χώρους μας, θέλουμε κάποια προγράμματα και κάνουμε μεγάλο αγώνα. Έχουμε και σύλλογο νεολαίας που την Καθαρά Δευτέρα κάνει τη γιορτή “μέλι και καρύδι”. Δεν έχουμε πάρα πολλούς νέους, αλλά κάνουμε αρκετά πράγματα. Υπάρχουν επτά νέα ζευγάρια με παιδιά –τα οποία πηγαίνουν σχολείο στη Σταυρούπολη- μεγάλη υπόθεση για ένα μικρό χωριό σαν το δικό μας».
Ένα άλλο ζήτημα αιχμής για τον σύλλογο και τους κατοίκους, είναι κι αυτό του σχολείου του χωριού, αλλά και ο «διάολος» των ναρκωτικών: «Εμείς θέλουμε να πάρουμε πίσω το σχολείο μας από τον Σύλλογο Κατασκηνωτών που το έχει εδώ και δεκαπέντε χρόνια. Είχαν έρθει εδώ και το ζήτησαν με την προϋπόθεση ότι θα ερχόταν και θα έδιναν μια κάποια ανάπτυξη στο χωριό. Στην αρχή κάτι έκαναν, αλλά μετά το εγκατέλειψαν και το σχολείο είναι χάλια. Εμείς κάναμε σύλλογο και δεν μπορούμε να στεγαστούμε πουθενά, χωρίς να μπορούμε ν’ ανοίξουμε το σχολείο που οι παππούδες και οι γονείς μας έχτισαν με τα χρήματά τους. Αυτοί θέλουν να το κρατήσουν, εγώ όμως ζήτησα από τον δήμαρχο να μας το δώσει, αφού πρόκειται για κάτι τόσο απλό που είναι στο χέρι του δημοτικού συμβουλίου. Επίσης υπάρχει το πρόβλημα των ναρκωτικών που έφτασε και στο χωριό μας. Πέρυσι ένα παιδί του χωριού είχε φτάσει σε οριακή κατάσταση. Μεσολάβησε ο σύλλογος και το ενέταξε σε πρόγραμμα στην Ισπανία και τώρα επέστρεψε και προσπαθεί να ζήσει κανονικά. Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι και τώρα θέλουμε να το βοηθήσουμε να αναπτύξει τη δουλειά του και να συμβάλλει παράλληλα και στην εικόνα του χωριού μας».
Η κουβέντα μας με την φιλόξενη και αεικίνητη κα Παντέρμαλη, καταλήγει και συνοψίζεται στα τελευταία λεγόμενά της: «Ο δήμαρχος διαφημίζει και προσπαθεί ν’ αναβαθμίσει την περιοχή μας. Όμως υπάρχουν ελλείψεις, θέλουμε πολλή δουλειά ακόμη, ανάμεσα στα τόσα χωριά της περιοχής. Κι από όσους ζητούν την ψήφο μας, ζητάμε κι εμείς να κάνουν κάτι για το χωριό μας…».
Θοδωρής Μπακάλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου