Ασυνεννοησία μεταξύ φορέων –υπηρεσιών…

Γράφει ο ΤΕΝΗΣ ΚΑΜΑΡΙΔΗΣ

Η ασυνεννοησία που υπάρχει μεταξύ φορέων και υπηρεσιών προσθέτει ακόμη ένα αρνητικό στοιχείο στην αναπτυξιακή πορεία του τόπου μας…
Πρόσφατο παράδειγμα, η επιβολή προστίμου 24.000 ευρώ στον Δήμο Τοπείρου για ανέγερση αναψυκτηρίου- αποχωρητηρίου στο χώρο του κάμπινγκ Μαγγάνων, μετά από… 16 χρόνια από την ανέγερσή του! Με την διαφορά, ότι είχε ήδη φροντίσει για την έκδοση άδειας οικοδομής η τότε κοινότητα! Παρόλα αυτά το πρόστιμο καταλογίστηκε και καλείται σήμερα ο Δήμος να το πληρώσει!

Η όλη διαδικασία κινήθηκε μετά από εντολή του Εισαγγελέα για διερεύνηση καταγγελιών, που αφορούσαν σε αυθαίρετα κτίρια στην παραλιακή περιοχή και φυσικά η «εύκολη λύση» από πλευράς των υπηρεσιών. Το πρόστιμο! Δικαίως εξανέστη ο Δήμαρχος και κάνει λόγο για υπηρεσιακά ελλείμματα και για ελλειπή συνεννόηση μεταξύ υπηρεσιών και φορέων…
Παίρνω αφορμή από το συγκεκριμένο γεγονός για να θίξω και άλλες περιπτώσεις, που κοστίζουν σημαντικά στην ανάπτυξη του τόπου μας, με φόντο συνήθως την ασυνεννοησία, την έλλειψη συνεργασίας μεταξύ των φορέων και ενίοτε την αυστηρότατη τήρηση της «τελείας» του νόμου. Κάτι που σε άλλες περιοχές της χώρας δεν τηρείται για τους ευνόητους λόγους…
Δεν μπορώ να διανοηθώ, μια απέραντη παραλία στο Ν. Ξάνθης, έρημη, χωρίς καμία σχεδόν δραστηριότητα τουριστική- αναπτυξιακή λόγω συνθήκης Ramsar, λόγω αιγιαλίτιδας ζώνης, λόγω κάποιων άλλων οικο-συνθηκών (Natura κλπ) και την ίδια στιγμή σε όλη σχεδόν την υπόλοιπη χώρα, να οργιάζει κυριολεκτικά η ιδιωτική και η αυτοδιοικητική πρωτοβουλία σε ανάλογες περιοχές…
Δεν χρειάζεται να ταξιδέψει κανείς μακριά, για να συνειδητοποιήσει πως χάριν της ελκυστικότητος επισκεπτών και της τουριστικής ανάπτυξης μιας παραλιακής περιοχής, γίνονται σε πολλές περιπτώσεις «στραβά μάτια». Παράδειγμα το γειτονικό Φανάρι, οι παραλίες της Καβάλας και αν πάμε πιο κάτω, σχεδόν το σύνολο της παραλιακής ζώνης της ηπειρωτικής Ελλάδος και ακόμη περισσότερο στην νησιωτική. Δεν υπολογίζονται πουθενά αιγιαλίτιδα, συνθήκες και άλλα τινά, που συμφωνήθηκαν για εμάς χωρίς εμάς!
Σε καμία περίπτωση δεν θα πρότεινα να παρέμβουμε σε βιότοπους και οικοσυστήματα, όπως για παράδειγμα το Δέλτα του Νέστου, η λίμνη Βιστωνίδα, τα αλσύλλια του Λάγους κλπ. Δεν μπορώ να διανοηθώ όμως, την πλήρη ερήμωση της παραλίας Αβδήρων- Μαγγάνων και την αυστηρότητα που επιδεικνύεται κάθε φορά που κάποιος φορέας προσπαθήσει να κάνει κάποια μικροέργα.
Τόλμησε «τότε» ο Σαλτούρος και υλοποίησε τον παραλιακό δρόμο, καθώς επίσης και τον δρόμο που ενώνει της παραλίες Αβδήρων- Μυρωδάτου και εξυπηρετείται σήμερα ο κόσμος που προτιμάει και θέλει να μείνει στις Ξανθιώτικες παραλίες. Έκανε μάλιστα και κάποια παραπήγματα, που σε τίποτα δεν «όχλησαν» το οικοσύστημα, τα οποία σήμερα αφέθηκαν στην τύχη τους!
Μου έλεγε επίσης πριν λίγο καιρό η Δήμαρχος Αβδήρων, ότι με κόστος ενδεχόμενη… σύλληψή της από την Αστυνομία, κατόρθωσε να ολοκληρώσει το δρομάκι που εξυπηρετεί τις παραλιακές οικίες από την παραλία του Αη Γιάννη μέχρι την Μάνδρα! Και όλα αυτά μόνον (;) στο Ν. Ξάνθης…
Είναι τραγικό και απαξιωτικό για την τοπική μας κοινωνία, το γεγονός ότι κάποιοι αποφάσισαν να ερημώσουν την παραλιακή μας ζώνη, χωρίς καν να ακούσουν την άποψή μας… Αν για παράδειγμα επιχειρούνταν κάτι τέτοιο στην Κρήτη, θα τους είχαν πάρει με τις πέτρες όλους! Κι όμως, εμείς το δεχθήκαμε, μη μπορώντας να κάνουμε διαφορετικά! Έτσι απλά… «Μη μπορώντας να κάνουμε διαφορετικά»! Τι θα μπορούσαμε άραγε να κάνουμε, απέναντι σε ένα τέτοιο δεδομένο – κατεστημένο (πλέον) που οριοθετήθηκε ερήμην μας; Πολλά, πλην όμως, αυτό προϋποθέτει σύμπνοια απόψεων, στενή συνεργασία μεταξύ φορέων και υπηρεσιών και πνεύμα ενότητος με έναν στόχο: Την ανάπτυξη-ελκυστικότητα της παραλιακής μας περιοχής.
Όταν «κυνηγάνε» επί παραδείγματι τον Δήμο Τοπείρου για δύο κτίρια των 55 τετραγωνικών που έγιναν για τις ανάγκες των παραθεριστών του κάμπινγκ και μάλιστα με οικοδομική άδεια, σε τι καλύτερο θα μπορούσε να ελπίζει κανείς; Και το χειρότερο, όταν ένας Δήμος δεν μπορεί να βρει «άκρη» με υπηρεσίες και παράγοντες, πόσο μάλλον ένας ιδιώτης, απλός, πολίτης που αντιμετωπίζει ανάλογο πρόβλημα;
Σας παραπέμπω σε μία εικόνα αρκετά γνώριμη για τους περισσοτέρους (ιδιαίτερα για τους παλαιότερους) Ξανθιώτες. Θυμηθείτε πως ήταν η παραλιακή περιοχή Μυρωδάτου- Αβδήρων πριν από 20 χρόνια… Μες στους βάλτους που μόνο τα… βουβάλια μπορούσαν να κυκλοφορήσουν! Ότι έγινε, έγινε με πρωτοβουλίες καινοτόμες και ριζοσπαστικές κάποιων παραγόντων «τότε». Καιρός είναι πιστεύω, να αναληφθούν παρόμοιες πρωτοβουλίες και σήμερα ώστε ενωτικά και δυναμικά να αξιώσουμε και να πάρουμε αυτά που μας αξίζουν, αυτά που ο καλός Θεός και η σοφή φύση μας προικοδότησε, αυτά που κάποιοι άλλοι προσπαθούν να μας στερήσουν για δικούς τους λόγους και που το καταφέρνουν περίφημα. Κατά πόσο όμως είμαστε έτοιμοι και αποφασισμένοι για κάτι τέτοιο;