Γράφει ο Τένης Καμαρίδης
Ένας (ακόμη) πατέρας «δόλιος», επισκέφθηκε τα γραφεία μας χθες, ψάχνοντας για καμιά θέση εργασίας για τα παιδιά του. «Ο μεγάλος μου στα 35 και η μικρή μου στα 31 και ακόμη δεν κόλλησαν ούτε ένα ένσημο»!
Με μία σύνταξη ο άνθρωπος που δεν φτάνει ούτε για τους… καφέδες των παιδιών του! Θα μου πείτε… Σιγά την είδηση! Είδηση θα ήταν, να έλεγα για καμιά νέα επένδυση, για νέες θέσεις εργασίας, για κάτι που τέλος πάντων να δίνει ΔΟΥΛΕΙΑ στους νέους, αλλά και στους μεγαλύτερους.
Αλήθεια, πόσο χρόνια έχει να καπνίσει νέο «φουγάρο» στην περιοχή μας; Το σκεφθήκατε ποτέ; Τελεία και παύλα… το υπ’ αρθμ. 1 πρόβλημα (και) της Ξάνθης είναι η ΑΝΕΡΓΙΑ! Και μύρια έπονται τα κακά στην αλυσίδα των επιπτώσεων…
Όταν ένας νέος 35 ετών δεν έχει ούτε ένσημο, εκτός όλων των άλλων, με ποια προσόντα θα δημιουργήσει μια νέα οικογένεια; Με ποια «φόντα» θα διαιωνίσει το είδος; (δημογραφικό). Τι θεμέλια θα βάλει για την υπόλοιπη ζωή του;
Πολύ καλά τα έργα οδοποιίας, άρδευσης, ύδρευσης, αισθητικής αναβάθμισης κλπ. Προτεραιότητά μας όμως, θα πρέπει να είναι αυτό. Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΝΕΩΝ ΘΕΣΕΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ. Αυτό σημαίνει, ότι θα πρέπει να γίνουμε πιο ελκυστικοί για τους νέους επενδυτές και όχι μόνο περιμένοντας από το κέντρο κάποιες ευνοϊκότερες αναπτυξιακές προϋποθέσεις.
Πρέπει να διαμορφώσουμε και ως τοπική κοινωνία, ένα ανάλογο περιβάλλον που θα εμπνέει τον επενδυτή. Και η στήλη, δεν αρκείται μόνο στην επισήμανση των «στραβών και ανάποδων» και σε στείρα κριτική, ιδού μερικές ιδέες- προτάσεις που θα μπορούσαν να αποδώσουν καρπούς.
Όπως εύστοχα η Νομαρχία, δια της εταιρείας τουριστικής προβολής, δημιούργησε ένα γραφείο ενημέρωσης επισκεπτών, θα μπορούσε να οργανώσει και ένα γραφείο υποδοχής -ενημέρωσης- εξυπηρέτησης νέων επενδυτών, αλλά όχι μόνο «τύποις»… Μια ενεργή υπηρεσία που θα «συλλαμβάνει» τον εν δυνάμει επενδυτή, από τη στιγμή που θα εκφράσει το πρώτο ενδιαφέρον για νέα επένδυση και θα τον καθ-οδηγήσει στα επόμενα βήματα χωρίς χρονοτριβές, χωρίς ταλαιπωρίες, χωρίς όλα εκείνα τα απλά πλην καθοριστικά στοιχεία, που αποδεικνύονται ικανά να τον κρατήσουν ή να τον ΔΙΩΞΟΥΝ από την περιοχή.
Και αν πρόκειται για μεγάλη επένδυση με πολλές θέσεις εργασίας, να αναλαμβάνει αυτή η υπηρεσία ακόμη και την «λάντζα» για την συγκέντρωση των πρώτων δικαιολογητικών. Να «σκλαβώνουμε» δηλαδή τον άνθρωπο και να τον αναγκάζουμε με όλο αυτό το περιβάλλον, να επιμείνει στην αρχική του ιδέα, στο να επενδύσει δηλαδή εδώ.
Σας θυμίζω απλά, πως η μεγάλη επένδυση που ξεκίνησε να κάνει ο περίφημος Αιγύπτιος επιχειρηματίας- αυτοκινητοβιομήχανος, σταμάτησε από τέτοιες λεπτομέρειες! Ποιος έχασε; Πάντως όχι ο… Αιγύπτιος! Η Ξάνθη έχασε κάποιες εκατοντάδες νέες θέσεις εργασίας. Έχασε εισοδήματα, έχασε νέα νοικοκυριά, έχασε ρευστό από την αγορά της…
Την ίδια στιγμή, λίγα μόλις χιλιόμετρα από τα σύνορα, στην Ανατολική Θράκη, έχει ήδη δημιουργηθεί ένα ιδανικό περιβάλλον για νέες επενδύσεις. Επιπλέον και η ίδια η πολιτεία δίνει μια σειρά από ευεργετήματα (μειωμένοι φορολογικοί συντελεστές, μεγάλη επιδότηση κόστους εργασίας κλπ) πετυχαίνοντας θεαματικά αποτελέσματα.
Υπάρχει όμως εδώ μια σημαντική διαφορά. Ότι η Τουρκία ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ να αναπτύξει το συγκεκριμένο κομμάτι για πολλούς και ευνόητους λόγους, ενώ η Ελληνική πλευρά, απέχει παρασάγγας στη ΠΡΑΞΗ από ένα τέτοιο σκεπτικό. Οπότε, δεν είναι καθόλου δύσκολο για τον οποιοδήποτε «δυσαρεστημένο» επενδυτή της περιοχής μας, να επιχειρήσεις λίγα χιλιόμετρα πιο μακρια… Εδώ υπάρχει και ένα άλλο αγκάθι. Η αναλγησία των δημοσίων υπηρεσιών και η γραφειοκρατική αντίληψη που συνήθως χτυπάει πίσω επενδυτικές προσπάθειες, με ανυπολόγιστες ζημιές για τους ενδιαφερόμενους.
Και σ’ αυτή την περίπτωση μπορούν οι πολιτικοί προϊστάμενοι να κάνουν πιο εύρυθμη την λειτουργία τους και να επισπεύσουν με παρεμβάσεις τους τις διαδικασίες. Και δεν αναφέρομαι ΜΟΝΟΝ στο Νομάρχη, αλλά και στους υπόλοιπους αιρετούς της περιοχής. Όταν όμως βλέπουν, τον κάθε νέο επενδυτή, ως μια ευκαιρία για εκλογική πελατεία, με βάση: «Πόσους δικούς μου θα πάρεις στην δουλειά»; Και όταν γίνεται μάχη μεταξύ των τοπικών παραγόντων, για το «ποιος πρώτος», τότε οι προϋποθέσεις γίνονται απαγορευτικές. Υπήρξαν φαινόμενα στο παρελθόν, που κάποιοι πολιτικοί δημιούργησαν προβλήματα σε νέους επενδυτές, γιατί θα εξυπηρετούσαν συμφέροντα αντιπάλων τους αν υλοποιούσαν την επένδυση. Δεν τους ενδιέφερε το «κόστος» για την τοπική κοινωνία παρά μόνο το δικό τους μικρο- συμφέρον!
Με τέτοιες λογικές, που δυστυχώς ακόμη επικρατούν, δεν είναι δυνατόν να πάμε μπροστά, να δούμε «νέα φουγάρα». Μπορεί λοιπόν να υπάρξει μια χαραμάδα ελπίδας, ένα φως στο τούνελ, αν δημιουργήσουμε το κατάλληλο έδαφος και το καλλιεργήσουμε σωστά. Με τις πρώτες νέες μονάδες, με τα πρώτα νέα μεροκάματα, θα αρχίσει να κινείται αρχικά η οικοδομή, θα αρχίσει να κινείται και η αγορά και θα πάρει μπρος και ο νερόμυλος της ανάπτυξης. Δεν το βλέπω εγώ τόσο απλό… ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΟ! Αρκεί να βγούμε από το καβούκι μας και από το… κεφάλι μας και να προσπαθήσουμε με πράξεις και όχι μόνο με λόγια…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου