Απογείωσε το Ξανθιώτικο κοινό προχθές το βράδυ –προτελευταίο του «Χατζιδάκειου φεστιβάλ» η Ελεωνόρα Ζουγανέλη, με την άλλοτε αισθαντική μα συχνότερα εκρηκτική ερμηνεία της.
Η κόρη δύο σπουδαίων και πολυσχιδών καλλιτεχνών, του Γιάννη Ζουγανέλη και της Ισιδώρας Σιδέρη, κατάφερε να «ζεστάνει» το κοινό που χθες δεν γέμισε το δημοτικό αμφιθέατρο. Κύρια αιτία η άκρως απερίσκεπτη επιλογή να μπει εισιτήριο, σε μια καλλιτέχνιδα 26 ετών που απευθύνεται σε νεανικό κοινό. Την ώρα που το «τακτοποιημένο» -σαν τον ίδιο- κοινό του Διονύση Σαββόπουλου είχε την ευκαιρία να τον απολαύσει δωρεάν, η νεολαία που θα προσέτρεχε χθες στο αμφιθέατρο κλήθηκε να πληρώσει δέκα ευρώ! Και μοιραία γύρισε την πλάτη, κονιορτοποιώντας τις περί ενδιαφέροντος για τους νέους πομφόλυγες…
H Ελεονώρα Ζουγανέλη γεννήθηκε και μεγάλωσε μέσα στο τραγούδι και το θέατρο κι αυτό αντανακλά ξεκάθαρα στη σπουδαία σκηνική παρουσία της. Από πολύ μικρή συμμετείχε σε παιδικές θεατρικές παραστάσεις αλλά και σαν τραγουδίστρια, σε δισκογραφικές δουλειές με παιδικά τραγούδια. Γεννήθηκε στην Αθήνα την πρώτη μέρα του Φλεβάρη πριν εικοσιέξι χρόνια, σπουδάζει θέατρο στην ανώτερη σχολή «Αρχή» της Νέλλης Καρρά και έχει πάρει μέρος σε μουσικές και θεατρικές παραστάσεις. Εμφανιζόμενη στο cd της σπουδαίας «Δεύτερης Ακρόασης» του Παρασκευά Καρασούλου, ερμηνεύει δύο τραγούδια. Ήταν μία από τους έξι, ανάμεσα σε 350 νέους καλλιτέχνες που το κατάφεραν αυτό. Από τότε (2004) εμφανίστηκε –με τη σειρά- στο πλευρό του Γιώργου Νταλάρα και του Αντώνη Ρέμου, του Θάνου Μικρούτσικου και του Γιάννη Κούτρα, του Μιχάλη Χατζηγιάννη, του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, του Διονύση Τσακνή και του Φίλιππου Πλιάτσικα, των «Onirama», του Δημήτρη Μητροπάνου, του Μανώλη Λιδάκη και του Μπάμπη Στόκα. Μας έδωσε το cd «Έλα» με το ομώνυμο τραγούδι σε στίχους και μουσική της σκοτεινής νεράιδας της ελληνικής ροκ Sunny Μπαλτζή. Κι ακόμα, το «Νανούρισμα» που έγραψε η μητέρα της, το «Ποιος ξέρει» της Μαρίας Πολυδούρη, το «Τικ τακ του ρολογιού» της σπουδαίας Μαριανίνας Κριεζή. Ένας δίσκος με «δυνατές» υπογραφές (Φίλιππος Πλιάτσικας, Αντώνης Μιτζέλος, Sunny Μπαλτζή, Σταύρος Λογαρίδης, Κίτρινα Ποδήλατα κ.α.).
«ΔΕΝ ΑΝΟΙΞΑΝ ΔΙΑΠΛΑΤΑ ΟΙ ΠΟΡΤΕΣ ΛΟΓΩ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΜΟΥ…»
Συνομιλώντας με την Ελεωνόρα Ζουγανέλη, μας είπε ότι έχει ξανάρθει για συναυλίες με άλλους, όπως με Μαχαιρίτσα και Μητροπάνο, αλλά είναι η πρώτη φορά που έρχεται μόνη της: «Οι εντυπώσεις από την Ξάνθη είναι πολύ καλές, είναι μια πόλη που αγαπώ κι έχω έρθει και για διακοπές εδώ. Πάντα περνάω καλά εδώ, το κοινό της είναι θερμό και νομίζω ότι έχει ωραία αίσθηση της μουσικής».
Αναφορικά με το φετινό πρόγραμμά της, δήλωσε: «Φέτος είμαι με τον Δήμο Αναστασιάδη στο “Σταυρό του Νότου” (Αθήνα), μ’ ένα πρόγραμμα που αγαπήσαμε και δουλέψαμε πολύ γι’ αυτό. Γι’ αυτό έχουμε σκοπό να περιοδεύσουμε μ’ αυτό και το καλοκαίρι και να συναντηθούμε σε πολλά μέρη».
Σχετικά με την πορεία της και το θολό τοπίο στη δισκογραφία, η Ελεωνόρα Ζουγανέλη λέει: «Μέχρι τώρα δεν υπάρχει περίπτωση να παραπονεθώ, γιατί ο κόσμος έχει δεχθεί με πάρα πολλή αγάπη και ζεστασιά και τη δισκογραφική δουλειά μου και εμένα την ίδια. Δούλεψα πολύ γι’ αυτό κι έχω περάσει από διάφορα στάδια. Καλό είναι να περάσεις απ’ όλα και από τα μεγάλα ονόματα και από φωνητικά, για μένα τα πράγματα έχουν συμβεί με μια λογική σειρά και δεν ήρθε ξαφνικά και από το πουθενά η επιτυχία. Αυτό με έχει ενεργοποιήσει να κάνω πράγματα και πιστεύω πολύ στη μουσική και στη δισκογραφία. Ξέρω ότι τα πράγματα είναι δύσκολα, αλλάζουν και θ’ αλλάξουν ακόμη περισσότερο, αλλά νομίζω ότι ο κόσμος δεν θα πάψει ποτέ ν’ ακούει μουσική».
Τέλος, αναπόφευκτα η συζήτηση στρέφεται στους γονείς της. Αυτούς που με μια λαμπρή «παρέα» της εποχής (Σάκης Μπουλάς, Τζώνυ Βαβούρας, Λάκης Παπαδόπουλος, Γιάννης Γιοκαρίνης κ.α.) έγραφαν πριν από δυόμισι δεκαετίες τη σπουδαία ιστορία του «Αχ Μαρία» στα Εξάρχεια της τότε κοσμογονίας. «Οι γονείς μου σαν άνθρωποι μου έχουν αφήσει πράγματα, έχουν περάσει στη ζωή μου πράγματα» λέει: «Είμαστε οικογένεια, δεν ήμασταν σκόρπιοι, είχαμε επικοινωνία και επαφή και σίγουρα αυτό έχει περάσει στη ζωή μου. Όσον αφορά τη δουλειά μου, δεν το θεωρώ εμπόδιο αλλά ούτε και κάτι που μου έχει ανοίξει τις πόρτες διάπλατα, θεωρώ ότι κλείνουν οι πόρτες ακόμα κι αν ανοίξουν για δείγμα… Είναι αρκετά σκληρή δουλειά και το έχω μάθει και από τους γονείς μου αυτό. Από κει και πέρα, τόσο αυτοί όσο κι εγώ, το έχουμε χειριστεί όπως και όσο χρειάζεται το θέμα. Δεν αρνούμαστε ότι είμαστε οικογένεια, αλλά μέχρι εκεί…».
Θοδωρής Μπακάλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου